اثرات تغییر مدیریت و کاربری اراضی برخصوصیات سیلاب و رسوبدهی زیرحوضهها مطالعه موردی: حوضه آبخیز آغچه فریدن اصفهان

به دلیل رشد روز افزون جمعیت کشاورز و دامدار و کمبود زمینهای زراعی فرآیند تغییر و تبدیل اراضی مرتعی به اراضی کشاورزی آبی و دیم در دهههای اخیر آغاز شده و ادامه دارد. این مقاله به بررسی تغییرات میزان تولید رسوب و توان تولیدسیلاب در زیر حوضهها در اثر تغییر کاربری اراضی میپردازد. بدین منظور مراتع شهرستان فریدن باا توجاه باه موقعیات جغرافیایی و خصوصیات هواو اقلیم شناسی و سایر شاخصهای اکولوژیک, پوشش گیاهی و ادافیک خود در نظر گرفته شدندنقشه کاربری اراضی فعلی و قبلی در مقیاس 1:25000 برای اولین بار در این تحقیق تهیه گردید. بدین منظور از عکا هاایهوایی 1:55000،1:20000 و 1:40000 استفاده شد وسه نقشه کاربری اراضی که شامل نقشه کاربری اراضی فعلی, فعلای و نقشاه کاربری اراضی حداقل مربوط به 10 سال گذشته و 25 سال گذشته تهیه گردید . تبدیل به اراضی دیم, 7 / 10 درصد به اراضای کشاورزی آبی و باغات 38 درصد بوده است. میزان نفوذپذیری در اراضی قرق بیش از سایر اراضی و در کشاورزی آبی کمتاراز سایر اراضی است. در زیر حوضههایی که میزان تغییر کاربری اراضی بیشتر بوده است, افزایش میزان سیلاب، رسوبدهی و فرسایش به خوبی مشاهده میگردد. تغییرکاربری اراضی مرتعی باعث تغییر و تحولات عماده در خصوصایات فیزیکای و هیدرولوژیک خاک و تغییر در میزان و نوع پوششگیاهی و توانایی خاک و پوششگیاهی در حفاظت از خاک و جلاوگیری از تولید رسوب گردیده است و بالطبع سایر خصوصیات اکوسیستم را نیز تحت تاثیر خود قرارداده است.

کلیدواژه ها:

تغییرکاربری اراضی ، سیلاب ، رسوبدهی