بررسی عوامل موثربرپذیرش کشاورزی پایدار به وسیله کشاورزان گندمکار مطالعه موردی شهرستان آوج قزوین

هدف اصلی این تحقیق بررسی عوامل موثر بر پذیرش کشاورزی پایدار به وسیله کشاورزان گندمکار، مطالعه موردی شهرستان آوج قزوین بوده است. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی، همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را کشاورزان گندمکار شهرستان آوج تشکیل می دهند. از میان این جامعه تعداد ۱۶۷ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده در سطح شهرستان آوج انتخاب شدند و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعیین شد. روایی پرسشنامه توسط پانل اساتید توسعه روستایی تایید شد و پایایی آن نیز با انجام آزمون مقدماتی و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 2/89 محاسبه شد. یافتههای این تحقیق نشان می دهد میزان پذیرش کشاورزی پایدار اکثریت گندمکاران در سطح متوسط قرار دارد. بین پذیرش کشاورزی پایدار با نوع زراعت، میزان دانش و نگرش کشاورزی پایدار کشاورزان، تاثیر کلاسهای آموزشی - ترویجی در سطح ۱٪ و میزان استفاده از کانالهای ارتباطی، دسترسی به مهندسین ناظر جهت در میان گذاشتن مسائل زراعی در سطح ۵% رابطه مثبت و معنی داری به دست آمد. بین پذیرش کشاورزی پایدار با سن در سطح ۵٪ و میزان عملکرد گندم کشاورزان مورد مطالعه و فاصله مزرعه از مرکز خدمات، در سطح ۱ ٪ نیز رابطه منفی و معنی داری به دست آمد. بین پذیرش کشاورزی پایدار و سابقه کشت گندم و میزان استفاده از ماشین آلات کشاورزی نیز ارتباط معنی داری به دست نیامد. در رگرسیون چند متغیره، دسترسی کشاورزان گندمکار مورد مطالعه به مهندسین ناظر جهت در میان گذاشتن مسائل زراعی، نوع زراعت، دانش کشاورزی پایدار، استفاده از کانالهای ارتباطی به عنوان متغیرهایی که بیشترین سهم را در میزان تغییرات متغیر وابسته داشتند، در مدل نهایی باقی مانده و به میزان 8/53 از نوسانات در میزان پذیرش کشاورزی پایدار را تبیین می کنند

کلیدواژه ها:

پذیرش کشاورزی پایدار ، آموزشی ـ ترویجی ، توسعه روستایی ، کانالهای ارتباطی ، نگرش