فاکتورهای رشد و شاخص های خونی در ماهیان قزل آلای رنگین کمان در معرض نانوذره نیکل و سیلیمارین تغییر نمی کند

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی استفاده از سیلیمارین در جهت جلوگیری از اثرات سمی نانوذرات نیکل در ماهی قزل آلای رنگین کمان با تأکید بر فاکتورهای رشد و شاخص های خونی می باشد. برای این منظور تعداد 1200 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان بامیانگین وزنی حدود 1 گرم پس از گذراندن یک هفته دوره قرنطینه و سازش با شرایط جدید بصورت کاملاً تصادفی با تراکم 50قطعه در هر مخزن ذخیره سازی شدند. سپس مخازن پرورشی به هشت گروه هر کدام با 3 تکرار تقسیم گردیدند. گروه اول به عنوان تیمار شاهد و سایر گروه ها به ترتیب مقادیر 0 ، 100 و 500 میلی گرم نانوذره نیکل و یک گرم سیلیمارین در هر کیلوگرم غذابه مدت 60 روز دریافت کردند. در پایان دوره شاخص های رشد و خون شناسی تعیین و تجزیه و تحلیل شدند. اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف از نظر این شاخص ها دیده نشد. از روی شاخص های رشد به وجود یا عدم وجود نانوذره )بویژه نانوذره نیکل( در محیط یا جیره های غذایی نمی توان پی برد و حصول اطمینان از نظر سلامت آب یا غذای مورد استفاده در فعالیت های آبزی پروری مستلزم پرداختن به شاخص های حساستر نظیر استرس اکسیداتیو یا بافت شناسی و .... است.

کلیدواژه ها:

سیلیمارین ، نانوذره نیکل ، قزل آلای رنگین کمان ، فاکتورهای رشد ، شاخص های خونی