تعیین جایگاه شاخصهای ترکیبی درآسیب پذیری استان خراسان رضوی به بیابان زایی

بیابان زایی عارضهای طبیعی است که بیومهای مختلف جهان را به اشکال مختلف تهدید میکند وآثار سوء این پدیده در مناطق مختلف کره زمین قابل مشاهده است. استفاده از سیستم های ارزیابی برای بررسی روند تخریب و اتخاذ راهکار مناسب جهت مقابله با این پدیده امری ضروری و حائز اهمیت است. در این میان انتخاب شاخصی هایی که بتواند تصویری روشن و گویا از وضعیت بیابان زایی نشان دهد در تصمیم گیریهای مربوطه نقش اساسی دارد. در این پژوهشی به منظور تعیین جایگاه شاخص های ترکیبی در آسیب پذیری استان خراسان رضوی به بیابان زایی، از شاخصهای موثر در بیابان زایی استان (پوشش گیاهی (EVI)، تبخیر و تعرق، رطوبت خاک، دمای سطح زمین (LST) و شوری خاک (SI) و بارش) بر اساسی دادههای ماهواره ای MERRA، MODIS و TRMM استفاده گردید و با کمک روشی آنتروپی شانون، وزن دهی شدند و در نهایت موثرترین شاخص جهت بررسی آسیب پذیری منطقه مورد مطالعه به بیابان زایی مشخص گردید. نتایج پژوهش نشان میدهد که در ارزش یابی شاخص ها، معیارهایی همچون پوشش گیاهی با وزن 421/0 دارای بالاترین اهمیت و معیار دمای سطح زمین با وزن ۰06/0 دارای کمترین اهمیت در بین سایر معیارها می باشد. بنابراین این شاخص ها در ارزیابی آسیب پذیری استان خراسان رضوی به بیابان زایی نقش موثری دارند.

کلیدواژه ها:

شاخصهای ترکیبی ، آنتروپی شانون ، آسیب پذیری بیابان زایی ، سنجش ازدور