سنجش و ارزیابی شاخص های ناپایداری زیست محیطی در کلانشهر تبریز

افزایش جمعیت و تداوم ر شد شهرن شینی به ویژه با شکل و کارکردی که در کشورهای در حال تو سعه از جمله ایران دارد هشداری برناپایداری زیست محیطی است. پس با توجه به تغییرات همه جانبه و سریعی که در شهرهای ایران در دهه های اخیر رخ داده است مقوله پایداری زیست محیطی شهرها برای دستیابی به یک توسعه پایدار شهری همگام با متغیرهای محیطی با هدف بهره برداری مناسب از منابع و ایجاد رابطه متعادل و متوازن میان انسان، اجتماع و طبیعت ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی است. هدف این پژوهش ارزیابی شاخص های ناپایداری زیست محیطی در کلانشهر تبریز با تاکید بر شش عامل آلودگی صدا، آلودگی خاک، آلودگی آب، آلودگی صنعتی و آلودگی پسماندهای شهری است. به طوری که برای جمع آوری داده های مورد نیاز از دو شیوه کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. نهایتا داده های حاصل مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشانگر ناپایداری زیست محیطی در سطح کلانشهر تبریز است که آلودگی صنعتی در بین شاخص های سنجش ناپایداری مهمترین عامل بوده است که در ادامه پژوهش نیز پیشنهادات راهبردی جهت رفع مشکلات شهر و رسیدن به توسعه پایدار ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

رشد شهرنشینی ، ناپایداری زیست محیطی ، کلانشهر تبریز