بررسی رابطه ی بین میزان فعالیت بدنی و فاکتورهای آمادگی جسمانی بین سربازان در راستای امنیت ملی

با توجه به اهمیت مسئله سلامت و تندرستی در جامعه که علاوه بر جنبه فردی در تمامی دستگاه ها و سازمان های کشور به عنوان مقوله ای قابل توجه مورد بررسی قرار گرفته است لذا هدف از این تحقیق بررسی رابطهی بین میزان فعالیت بدنی و فاکتورهای آمادگی جسمانی بین سربازان در راستای امنیت ملی می باشد. بدین منظور تعداد 280 نفر از فراگیران مرکز آموزشی 01 نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران که جهت گذراندن دوره آموزشی به این مرکز آموزشی آمدند (سن 93 / 2 ± 25 / 24 سال، قد 18 / 6 ± 13 / 176 سانتی متر، وزن 81 / 12 ±64 / 74 کیلوگرم و شاخص توده بدن 17 / 2 ± 64 / 24) به روش تصادفی انتخاب شدند. برای بررسی وضعیت آمادگی جسمانی از شاخص های استقامت قلبی تنفسی (تست 1600 متر راه رفتن)، استقامت عضلانی (دراز نشست)، قدرت عضلانی (پرش جفت)، انعطاف پذیری (تست انعطاف پذیری عضلات پشت ولز) و ترکیب بدن (شاخص توده بدن ونسبت دور کمر به باسن) و برای تعیین سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه ی فعالیت بدنی بک و برای تعیین سلامت عمومی از پرسشنامه 28 سوالی سلامت عمومی استفاده شد. در این تحقیق از ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین فاکتورها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، بین سطح فعالیت بدنی با زیر مقیاس عملکرد اجتماعی، بین استقامت قلبی تنفسی و استقامت عضلانی با تمام زیر مقیاس ها و نمره کل سلامت عمومی و بین شاخص توده بدن با علائم جسمانی و نمره کل رابطه ی معکوس معنی داری وجود داشت (p≤0/05)، ولی بین فاکتورهای قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و نسبت دور کمر به دور باسن با سلامت عمومی و زیر مقیاس های آن رابطه معنی داری وجود نداشت. یافته های این تحقیق نشان داد، فراگیرانی که از نظر آمادگی جسمانی و فعالیت بدنی در سطح بالاتری بودند، وضعیت سلامت عمومی بهتری داشتند و نشان داده شد که با افزایش امادگی جسمانی میتوان امنیت جمهوری اسلامی ایران را ارتقاء داده و به آرمان های کشور دست پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، آمادگی جسمانی ، ترکیب بدن ، سلامت عمومی