بررسی آهنگ انتشار یون کلر در آزمونه های بتنی سه ماهه حاوی پوزولان متاکایولن در مقایسه با میکروسیلیس در ناحیه جزرومد پاشش

امروزه خرابی زودرس سازه های بتنی در سواحل جنوب کشور مشکلات عدیده ای را بوجود آورده است. اتلاف سرمایه، هزینه های هنگفت بازسازی تعمیر از جمله پیامد های چنین مشکلاتی می باشند. بنابراین افزایش پایایی بتن بخصوص در نواحی مذکور می تواند نقش عمده ای در بهبود عمر مفید سازه های بتنی جلوگیری از اتلاف سرمایه ها داشته باشد. بکار گیری مصالح مناسب از جمله افزودنی های بتن یکی از روش های تولید بتن های توانمند است. در تحقیق حاضر، در راستای مطالعه پایایی بتن، نقش میکروسیلیس با درصدهای جایگزینی 5، 10 ومتا کایولن با درصدهای جایگزینی 10، 15 در انتشار یون کلر به داخل بتن در شرایط محیطی خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا، آزمونه های منشوری 15x15x60 سانتیمتری با نسبت آب به سیمان 4/) ساخته شده در دو شرایط رویارویی پاشش جزرومد، قرار داده شدند. بعد از گذشت سه ماه از زمان رویارویی از آزمونه های مذکور نمونه گیری انجام شده با توجه به استاندارد ASTM C114 مقدار کلر آنها تعیین گردیده است. در نهایت پروفیل های یون کلر حاصل از نمونه گیری آزمونه های حاوی دو پوزولان با یکدیگر مقایسه نتایج آن ارایه شده است. پس از سه ماه، در آزمونه های با درصدهای جایگزینی یکسان پوزولان، بتن های حاوی متاکایولن نسبت به بتن های حاوی میکروسیلیس دارای ضریب انتشار پذیری کمتری هستند. ضمنا مقدار کلر سطحی در ناحیه جزرومد کمتر از ناحیه پاشش است.

کلیدواژه ها:

پایایی بتن ، نفوذ یون کلر ، میکروسیلیس ، متاکایولن