مقایسه چند پروتکل مسیریابی در شبکه های حسگر بی سیم

در الگوریتم های مسیریابی چندگانه میتوان پروتکلی اتخاذ کرد که موجب کارایی بیشتر انرژی و انعطاف پذیری بالاتر شود. در این مدل میتوان با پشتیبان گیری گره ها انعطاف پذیری را با هزینه های پایین به طور متوسط حدود 3% (در محیط شبیه سازی)بهبود بخشیدو در بسیاری از انرژی ها صرفه جویی کرد.یکی دیگر از مسائل مهم در WSNs تعیین موقعیت گره های حسگر است.یک روش استفاده از RSSI است که معیاری برای اندازه گیری قدرت سیگنال دریافتی است.اما به دلیل خطاهایی که دارد ؛ ما نند خطا در برآورد فاصله، ما یک مدل بهبود یافته RSSI را پیشنهاد می کنیم که در آن ،آنتن نسبی جهت گیری بین فرستنده-گیرنده عامل اصلی در تغییر پذیری قدرت سیگنال است. یکی از راه های به حداقل رساندن ترافیک شبکه ،مسیریابی با روش خوشه بندی است. پروتکل LEACH O_ یکی از تکنیک های مسیریابی به روش خوشه بندی است که بهینه شده LEACH می باشد و دارای کارایی بیشتری نسبت به LEACH و LEACH-C می باشد.طبق شبیه سازی های دقیق ،این روش موجب افزایش طول عمر کل شبکه و افزایش دوره ثبات شبکه می شود.علاوه بر این،یک پروتکل جالب دیگر به نام DR(تقسیم و قانون)وجود دارد که بر اساس انتخاب خوشه ها به صورت استاتیک و سرخوشه ها(CH) به صورت پویا می باشد.در این روش تعداد ثابتی از CH ها در هر دور به جای انتخاب های تصادفی CH ، انتخاب می شود..این روش دارای حداکثر مقدار مربوط به فرا رسیدن زمان مرگ اولین گره می باشد.عملکرد DR حدود 28 درصد بهتر از LEACH و 12 درصد بهتر از LEACH-C می باشد. IDDR بهبودیافته DR و DDR است که حفره های انرژی را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم ، مسیرهای چندگانه ، پروتکل های مسیریابی ، خوشه بندی