بررسی کاربرد پساب در روند تغییرات کیفی خاک و عملکرد گیاه

با توجه به کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک ( مانند ایران ) در اجرای تدابیری به منظور توسعه و بهره برداری از منابع آبی جدید ، به ویزه در بخش کشاورزی استفاده از پساب ها ، فاضلاب های صنعتی و شهری می تواند مورد توجه قرار گیرد . با این شیوه نه تنها کمبود آب کشاورزی تا حدی جبران می شود بلکه از آثار سوء تخلیه بی رویه فاضلاب ها و خسارت های ناشی از آن به محیط زیست نیز جلوگیری خواهد شد. با توجه به اینکه پساب های شهری خیلی کم تحت تاثیر خشکسالی قرار می گیرند لذا فاضلاب تصفیه شده در صورت راهبردهای مدیریتی متناسب با شرایط هر منطقه یک منبع آبی مطمئن جهت استفاده مجدد در کشاورزی خواهد بود. با این توصیف این پژوهش با دو تیمار آبیاری (پساب و آب معمولی) و دو عمق( 30-15) و ( 10-0) سانتی متر، در 3 تکرار بر روی خاک های منطقه رامهرمز تحت کشت گیاه ریحان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هدف ارزیابی کیفی تیمارهای آلودگی به پساب و اثر کاربرد زراعی آن بر برخی خصوصیات خاک طراحی و اجرا شد . به همین منظور پیش از کاشت و پس از برداشت گیاهان، نمونه برداری از خاک صورت گرفت . پساب کاربردی از نظر پارامترهای آلودگی نظیرTSS و COD در مرز مجاز می باشد و طی روند تصفیه PH پساب تغییر محسوسی نداشته است. تحلخل خاک و درصد رطوبت ظرفیت زراعی در اثر کاربرد پساب در مقایسه با شاهد با افزایش مدت زمان آبیاری افزایش معنی دار داشته است و این افزایش معنی دار داشته است و این افزایش در عمق میانی بیشتر بوده است. نسبت جذب سدیم خاک در اثر کاربرد پساب و آب معمولی نسبت به شرایط اولیه کاهش معنی دار داشته است ولی این کاهش در مورد آب معمولی بیشتر بوده است. مقدار بیکربنات در اثر آبیاری با پساب افزیش معنی دار داشته است. و در اثر آبیاری با آب معمولی کاهش می یابد و به دلیل گنجایش بافری خاک تاثیر معنی دار بر PH خاک نداشته است.

کلیدواژه ها:

پساب ، تحلخل ، رطوبت ظرفیت زراعی ، آلودگی