کاربرد روشهای تصمیم گیری چند معیاره در اولویت بندی پروژه های آبیاری و زهکشی مشارکت مردمی

در چند سال اخیر توجه مجامع دانشگاهی در کشور ما به علوم تصمیم گیری بیشتر جلب شده است ودرراستای انتخاب گزینه برتردر زمینه های صنعت ،بازرگانی وتجارت،معدن وغیره تحقیقات نسبتا" جامعی انجام شده است اما در زمینه طرحهای توسعه منابع آب ولزوم بکارگیری تکنیکهای علمی تصمیم گیری در انتخاب مناسبترین واقتصادی ترین گزینه جهت شروع عملیات اجرایی برای هر پروژه ،تحقیقات کاملی صورت نگرفته است . با مطرح شدن اعتبارات موضوع تبصره ۷۶ وماده ۱۰۶ قانون برنامه های دوم وسوم توسعه کشور و امکان استفاده از این اعتبارات با شرط مشارکت مردم در طرحهای آبیاری و زهکشی ،مسئله اولویت اجرا برای هر یک از طرحها، حساسیت ویژه ای پیدا کرده است . در این فرایند کشاورزان به عنوان سرمایه گذار محسوب میشوند واگر گزینه ای نامناسب برای شروع عملیات اجرائی انتخاب شود، ممکن است عواقب منفی ناشی از اجرای آن بیشتر از آثار مثبت آن بوده و مشکلات اجتماعی وسیاسی فراوانی در مناطق محل اجرای این طرحها بوجود آورد. . همچنین لزوم اولویت بندی طرحها و پروژه های ملی و منطقه ای به دلیل محدودیت منابع مالی و میزان بازگشت سرمایه گذاری بسیار مهم می باشد.وجود پروژه های ناتمام در کشور وعدم توانائی دولت در تامین بودجه لازم برای اتمام این پروژه ها،سبب شده است تا موضوع اولویت بندی اجرای طرحها،اهمیتی بیش از پیش،پیدا کند،در این راستا،استفاده از یک روش علمی تصمیم گیری،در سطح استانها وحتی کشور،کاملا"ضروری به نظر می رسد.اولویت بندی طرحها،به عوامل کمی وکیفی زیادی که شاخصها نامیده میشوند،بستگی دارد. در این مقاله با بررسی وضعیت طرحهای آبیاری و زهکشی مشارکت مردمی در حوزه عمل سازمان آب وبرق خوزستان ، شاخصهای مورد نظر مسئولین وکشاورزان تعریف میشوند،سپس دو روش SAW و WPM از بین روشهای چهارده گانه علمی تصمیم گیری انتخاب شده تارتبه هریک از این طرحها محاسبه شود وبر اساس این رتبه بندی،اولویت اجرا برای هر یک از طرحهای آماده اجرای سازمان با سیستم مشارکتی ،تعیین شود.

کلیدواژه ها:

متغیرهای چندمعیاره ، اولویت بندی ، مشارکت مردمی ، شبکه های آبیاری وزهکشی