مقایسه چهار روش تخمین تبخیر و تعرق سطح مرجع با داده های میکرولایسیمتری در منطقه اصفهان

اطلاع از میزان تبخیر و تعرق و یا آب مصرفی گیاه اساس یک برنامه ریزی صحیح آبیاری را تشکیل می دهد. بدون آگاهی از مقدار آن، آبی که در اختیار گیاه قرار می گیرد یا کمتر از آب مورد نیاز گیاه بوده و باعث کاهش مقدار محصول و بروز مسائل دیگری در امر کشاورزی می گردد و یا بیشتر از مقدار مورد نیاز گیاه بوده و باعث اتلاف آب و ایجاد مسائلی از قبیل زهکشی می شود. برای تخمین تبخیر و تعرق مرجع روش های مختلفی با استفاده از داده های هواشناسی وجود دارد که این معادلات از روشهای ساده تا روابط پیچیده را شامل می شود. در ابتدا ET0 با استفاده از اندازه گیری تبخیر و تعرق گیاه مرجع چمن که در سه میکرولایسیمترکاشته شده بود بدست آمد. همچنین ET0 با استفاده از معادلات فائو- پنمن- مانتیث، ترک، هاگریوز و تشت تبخیر محاسبه گردید. در مرحله بعد نتایج حاصل از این معادلات با تبخیر و تعرق اندازه گیری شده توسط میکرولایسیمتر مورد مقایسه قرار گرفت. معادله فائو- پنمن- مانتیث از دقت بیشتری نسبت به سایر معادلات در تخمین تبخیر و تعرق روزانه برخوردار بوده و معادله تشت تبخیر از دقت کمتری نسبت به سایر معادلات برخوردار است. از لحاظ رتبه بندی معادله ترک در رتبه دوم، معادله هارگریوز در رتبه سوم قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق مرجع ، فائو- پنمن- مانتیث ، ترک ، هارگریوز