بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تغییر شکل و مقاومت محوری خاک های رسی مسئله دار در شبکه های آبیاری و زهکشی

خاک مورد استفاده جهت بستر سازه ها و بخش های مختلف در اجرای شبکه های آبیاری و زهکشی یکی از پارامترهای مهم ی است که باید مورد توجه فراوان قرار گیرد . عدم وجود خصوصیات کیفی و ژئوتکنیکی لازم در تمامی خاک ها، امروزه تثبیت خاک را با استفاده از مصالح و مواد افزودنی مورد توجه قرار داده است . مقاومت محوری و مدول الاستیسیته از پارامترهای مهمی بوده که پتانسیل تغییر شکل خاک را بیان می نمایند. با افزایش مقاومت محوری و مدول الاستیسیته، تنش های وارده تغییر شکل کمتری را به خاک اعمال می نمایند. هدف این تحقیق بررسی تأ ثیر رطوبت و تراکم بر مقاومت محوری و مدول الاستیسیته خاک های رسی مسئله دار است . در این مقاله نمونه های خاک رس ی مسئله دار در رطوبت های بهینه، دو درصد کمتر، چهار درصد کمتر، دو درصد بیشتر و چهار درصد بیشتر و در تراکم های 85 ، 95 و 100درصد مورد آزمایش تک محوری قرار گرفتند. در هر یک از این حالات با استفاده از منحنی های تنش -کرنش، مقاومت محوری حداکثر و مدول الاستیسیته خاک اندازه گیری و محاسبه شد . بر اساس یافته های این تحقیق، با افزایش رطوبت مقاومت محوری کاهش می یابد؛ به گونه ای که با تغییر رطوبت از چهار درصد کمتر ازرطوبت بهینه به چهار درصد بیش از رطوبت بهینه مقدار مقاومت محوری به طور متوسط 84 درصد در تمامی تراکم ها کاهش می یابد. از طرفی نتایج حاصل از آزمایشها دلالت بر این دارد که با افزایش رطوبت مقدار مدول الاستیسیته خاک به شدت کاهش می یابد؛ به طوری که، مقدار این کاهش برای افزایش رطوبت از چهار درصد کمتر از رطوبت بهینه به رطوبت بهی نه در حدود 82 درصد است.

کلیدواژه ها:

خاک رسی ، مقاومت محوری ، مدول الاستیسیته ، رطوبت ، شبکه های آبیاری و زهکشی