بررسی آثار بازبودن تجاری و شدت انرژی بر شاخص عملکرد زیست محیطی در ایران با تاکید بر نقش تحریم های تجاری

اقتصاد در ابعاد مختلف تولید و مصرف با منابع طبیعی و محیط زیست در ارتباط است. امروزه، مسئله آسیب های زیست محیطی از مهم ترین مسائل جهانی است که جوامع بشری اعم از توسعه یافته و در حال توسعه با آن مواجه اند. این موضوع نه تنها از جنبه زیست محیطی بلکه از نظر اقتصادی نیز دارای اهمیت است. لذا کمیت و کیفیت محیط زیست در فرایند توسعه پایدار نقش و جیگاه ویژه ای دارد و از سوی دیگر رشد اقتصادی مستلزم مصرف بیشتر انرژی است. ایران به عنوان کشوری در مسیر توسعه برای دستیابی به رشد مستمر توام با حفظ محیط زیست لازم است به مبحث شدت انرژی توجه کند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی اثرات درجه بازبودن تجاری متاثر از تحریم های تجاری و شدت انرژی بر شاخص عملکرد زیست محیطی در ایران در سال های 1350 تا 1389 است. برای این منظور از شاخص نسبت انتشار گاز کربن دی اکسید بر GDP برای عملکرد زیست محیطی استفاده شده و رویکرد یوهانسن – یوسیلیوس برای برآورد الگو مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که درجه بازبودن تجاری و شدت انرژی تاثیر مثبت و معنی داری بر شاخص عملکرد محیط زیست دارند و این تاثیر گذاری در نتایج بلند مدت نیز مشاهده و تایید می شود.

کلیدواژه ها:

درجه بازبودن تجاری ، شدت انرژی ، شاخص عملکرد زیست محیطی