بررسی و تحلیل مواجه پتروشیمی ایران در برخورد با تحریم

تلاطم های بین المللی و نابسامانی ها در ک شور، بحران اقتصادی خاصی را پدید می آورد و در کشوری مانند ایران، این نوسانات حتی در کوتاه مدت هم می تواند کشور را تحت تأثیر قرار دهد. کشور ایران به لحاظ شرایط سیاسی و دیپلماسی خارجی که دارد، مواره در معرض تحریم های اقتصادی است و این تحریم ها در برخی مقاطع زمانی و با اجماع برخی کشورها، علیه ایران شدت گرفته و در سال های اخیر تحت تأثیر قطعنامه های شورای امنیت جدی تر شده است. تعهدات بین المللی از زمان اجرایی شدن توافقنامه ژنو در حال انجام است و بر اساس طرح گام به گام 1+5 به کاهش تحریم های خود می پردازد و ایران هم با کاهش غنی سازی 20 درصد روند موجود برای اعتمادسازی در فعالیتهای هسته ای را ایجاد می کند. عمده فشارها در این سال ها بر سر فعالیت های اقتصادی، نفتی، پتروشیمی و بانکی بود که بسیاری از تبادلات خارجی را محدود کرد و پس از موفقیت در مذاکرات و توافقنامه ژنو زمان تعامل دوجانبه به گونه ای فراهم شده است که بسیاری از شرکت های اروپایی در انتظار بازگشت به بازارهای ایران به ویژه در زمینه نفتی هستند. پس از خروج نام شرکت ملی نفت و شرکت ملی نفتکش ایران از لیست تحریم های وزارت خزانه داری آمریکا، حذف 14 غول پتروشیمی و پلیمری ایران از لیست سیاه تحریم های آمریکا و اتحادیه اروپا آغاز شد. در طول دو سال گذشته تاکنون نام برخی از شرکت های بزرگ پتروشیمی ایران همچون شرکت های پتروشیمی بندر امام، پتروشیمی بوعلی، مبین، نوری، پارس، شهید تندگویان، شازند، تبریز، جم، قائد بصیر، آریا ساسول و متانول مرجان در لیست تحریم وزارت خزانه داری آمریکا قرار گرفته بود. ما در این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که تحریم اقتصادی با چه هدفی در ایران اعمال می شود و از منظر هدف، تحریم های اقتصادی در قسمت پتروشیمی به چه صورت بوده است و با چه هدفی؟

کلیدواژه ها:

خودکفائی ، سیاست خارجی ، تحریم اقتصادی ، بازار جهانی ، شورای امنیت