نقش آفرینی علوم جغرافیا در تحقق برنامه های توسعه پایدار گردشگری در ایران با رویکرد آسیب شناسی و ایجاد فرصت های نو

امروزه گردشگری به عنوان یک صنعت دربین جوامع مطرح گشته است بطوریکه توانسته است سبب ایجاداشتغال توسعه اقتصادی و تبادلهای فرهنگی گردد که با حفظ محیط زیست طبیعی به توسعه پایدارکره خاکی مان کمک شایانی نماید ازسوی دیگر یکی ازاساسی ترین اهداف درتوسعه ملی و سندچشم انداز بیست ساله رسیدن به سطح خودکفایی و افزایش میزان بهره وری توانهای بالقوه طبیعی و انسانی درجهت بالا بردن کیفیت بهتر زندگی فردی و اجتماعی احادجامعه مان باشد که باتوجه به برنامه پنجم توسعهکشور برای دستیابی به هدف غایی دربخش تحول و ارتقای علوم انسانی و تقویت جایگاه آن و باتکیه برنقش افرینی علوم جغرافیا به دلیل میان رشته ای بودنش توانسته است حلقه اتصال علوم اانسانی و علوم دیگر ریاضیات فیزیک هنر و ... باشد تاآنجا که جایگاه ارزنده ای را درجهت توسعه ملی کسب نموده و به عنوان یک الگوی مناسب برای برنامه ریزان کشوری ازسطوح محلی تا ملی دررفع موانع و ایجادفرصتهای جدید درحال و اینده مورد استفاده قرارگیرد بطوریکه برحسب شناخت فرصتها درمحیطهای جدید درزمینه گردشگری وهمچنین ارایه راهکارهای اساسی برای استفاده ازشرایط موجود ازاسیبهای احتمالی که دراثر بهره وری غیراصولی و بدون برنامه ریزی برمحیطهای انسانی و طبیعی وارد میشوند عواقب جبران ناپذیری برجای میگذارند جلوگیری نماید بنابراین باتوجه به اهمیت موضوع دراین مقاله سعی شده است و به تبیین نقش افرینی علوم جغرافیا درتوسعه گردشگری درارتباط با توسعه ملی باتوجه به چالشها و ایجادفرصتهای نو پرداخته شود

کلیدواژه ها:

علوم جغرافیایی ، توسعه پایدار ، چالشها وفرصتها ، گردشگری و برنامه ریزی