تحلیلی پیرامون اکوتوریسم و جایگاه آن در سند چشم انداز توسعه بخش میراث فرهنگی و گردشگری ایران 1384تا1404

توجه به گردشگری به عنوان صنعتی درامدزا وارزآور به منظور پایان دادن به تراژدی اقتصادتک محصولی اولین قدم درجهت رشد و توسعه پایدارکشورمحسوب میشود ازاین روست که سندچشم اندازتوسعه بخش میراث فرهنگی و گردشگری ایران به صورتی جامع به تدوین و ارایه سیاستهای کلان اهداف کمی کیفی و راهبردی توسعه بخش گردشگری پرداخته است سندچشم اندازبعدازقانون اساسی مهمترین سندکشور است بنابراین باید فعایت ها و جهت گیریهای کاری دولت باشاخص سندچشم انداز سنجیده شود و این درحالی است که دولت طی سالهای گذشته توجه چندانی به برنامه های بالا دستی ازجمله برنامه چهارم توسعه و چشم انداز 20ساله نداشته است علیرغم اینکه ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه و تنوع جاذبه های طبیعی به عنوان پنجمین کشور دارای تنوع طبیعی جهان شناخته شده است جایگاه اکوتوریسم و توسعه آن درسند چشم اندازمبهم و چالش برانگیز است اکوتوریسم کشوربامشکلات و موانع گوناگونی درجذب طبیعیت گرد مواجه می باشد که مانع ازگسترش آن شدها ست براین اساس پژوهش حاضربارویکردی توصیفی تحلیلی و بابررسی منابع اسنادی ملی و بین المللی به بررسی وضعیت اکوتوریسم چالشهای توسعه آن درکشور و جایگاه آن درسندچشم اندازتوسعه بخش میراث فرهنگی و گردشگری پرداخته است یافتههای پژوهش حاضر بیانگر وجود چالشهای فراوان درصنعت اکوتوریسم کشور وجایگاه ضعیف برنامه ریزی آن درسندچشم انداز است به گونه ای که سالانه درحدود 90دلار ازسهم تولید ملی هرخانوارایرانی برای رونق گردشگری و طبیعت گردی به بازارجهانی گردشگری پرداخت میشود و سهماندکی ازاین بازار به ایران اختصاص می یابد

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، سندچشم اندازتوسعه میراث فرهنگی و گردشگری ، چالش ، راهکار