تحلیل توپوگرافی- اقلیمی و فیزیکی در توسعه طرح های آبی و مکان یابی طرح های تغذیه مصنوعی مطالعه موردی استان اصفهان

جهت اجرای پروژههای توسعه منابع آب به دلیل این که خود یکی از انواع توسعه محسوب میشوند و علاوه بر آن با یکی از منابع اکولوژیک سر و کار دارند که حیاتی، حساس و محدود است و سایر منابع اکولوژیک را به شدت تحت تاثیر قرار میدهند، انجام ارزیابی توان اکولوژیک سرزمین برای استقرار طرحهای توسعه آبی ضروری است. مدیریت مناسب منابع آب بدون داشتن شناخت و درک صحیح از خصوصیات هندسی و فیزیوگرافی حوضه های آبخیز امری ناممکن است. برای دستیابی به اطلاعات هیدرولوژیکی هر محدوده جغرافیایی، به ناچار باید به مطالعه و بررسی حوضه های آبخیز آن محدوده پرداخت. تقویت منابع آب زیرزمینی به کمک منابع سطحی یا تغذیه مصنوعی، یکی از راه های جبران فشار کاهش آب های زیر زمینی محسوب می شود. هدف از انجام این تحقیق تعیین محل های مناسب جهت اجرای طرحتوسعه آبی و تغذیه مصنوعی است .امروزه با استفاده از رایانه و وجود نرم افزارهای توانمند سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی میتوان محاسبات لازم را با سرعت و دقت بسیار بالایی انجام داد. تحقیق حاضر، تلاشی بهمنظور بررسی و تحلیل مهمترین پارامترهای موثر در استقرار طرحهای توسعه آبی و یا تغذیه مصنوعی در استان اصفهان است که دو پارامتر فیزیوگرافی ارتفاع و اقلیم و فیزیکی شیب به عنوان مهمترین عوامل در مکان یابی در نظر گرفته شده است که توسط نرم افزار GIS و طبق اساسنامه توسعه طرح های آبی وزارت نیرو می باشد که نتایج حاصله نشان میدهد که بیشتر مساحت حوزه های آبی استان در ناحیه نامناسب از نظر اقلیمی- ارتفاعی قرار گرفته است. کمترین مساحت مریوط به پهنه های با توان نسبتاً خوب و محدودیت نسبی میباشد و پس از تاثیر دادن عامل شیب تنها بخش بسیار کوچکی با مساحت 6452 کیلومتر از استان اصفهان که حوزه های آبی کمه ،گلپایگان، موته و بختیاری را در بر میگرد به عنوان بهترین مکان ها با تاثیر هز سه عامل انتخاب شدند

کلیدواژه ها:

حوضه آبریز ، GIS ، استان اصفهان