ظرفیتها و جاذبه های گردشگری مناطق روستایی ایران

تحولات جهانی بعد از جنگ جهانی دوم از جمله در زمینه های گسترش شهرنشینی و ایجاد شهرهای بزرگ، آلودگی محیط های شهری ونیز افزایش اوقات فراغت منجر به گسترش گردشگری روستایی شده است. در دهه پایانی قرن بیستم، بسیاری از برنامه ریزان اجتماعی – اقتصادی، گردشگری را روشی مطمئن با چشم انداز بسیار روشن برای توسعه روستاها معرفی کرده اند. در این زمینه بالا رفتن استانداردهای زندگی، گسترش فراگیر تعطیلات همراه با دستمزد، توسعه مداوم تسهیلات مسافرت جمعی بویژه اتومبیل شخصی، تشکیلات بزرگ مقیاس تسهیلات مربوط به تفریحات سالم نقش بسیار تعین کننده ای بر عهد داشته اند. در ایران اولین بار در برنامهششم عمرانی قبل از انقلاب در قالب سیاست های اساسی عمران روستایی به این موضوع پرداخته شد و توسعه گردشگری در محیط روستایی به عنوان یکی از راه کارهای ایجاد کار مولد و جلوگیری از بیکاری و کم کاری در سطح روستاها مطرح گردید. جاذبه ها، امکانات و قابلیت های توسعه گردشگری در نواحی روستایی کشور بسیار متنوع و گسترده می باشد. بنابراین، با توجه به اهمیت گردشگری در فرایند برنامه ریزی توسعه روستایی، توجه به مدیریت محیط زیست، مشارکت های محلی، قوانین صریح و محکم در زمینه گردشگری روستایی ضروری به نظر می رسد. مقاله حاضر در پی بررسی ظرفیت ها و جاذبه های گردشگری مناطق روستایی در ایران است. در این راستا جهت دستیابی به نتیجه، از روش شناسی تحلیلی - توصیفی با روش کتابخانه ای استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

ظرفیتها و جاذبه ها ، گردشگری روستایی