راهبردهای خصوصیسازی سیستمهای حملونقل هوشمند ITS

چشم انداز توسعه سیستمهای هوشمند حمل و نقل ) ITS ( عبارت است از برخورداری از سیستمی ملی برای حرکتی روان، سریع، ایمن، اقتصادی و سازگار با محیط زیست. مزایای حاصل از بکارگیری سیستمهای هوشمند حمل و نقل جادهای به گونهای است که پیادهسازی آنها را در شبکه حمل و نقل کشور کاملاً توجیه پذیر میسازد. بدیهی است که سیستمهای ITS مزایای متعددی را چه برای متولیان حمل و نقل )وزارت راه و ترابری، پلیس و ...( و چه برای کاربران شبکه )رانندگان و مسافران( به همراه دارد. بدین ترتیب هنگام طراحی و اجرای این سیستمها، ارزیابیهای فنی و اقتصادی به عمل میآید و هزینهها و منافع مورد بررسیقرار میگیرند. هزینههای سیستمها عمدتاً شامل طراحی و جانمایی، خرید و نصب، نظارت بر اجرا، آموزش پرسنل، بهرهبرداری، پشتیبانی، توسعه، تعمیر و نگهداری میباشد. با توجه به تاکید روزافزون دولت مبنی بر خصوصیسازی، این نظریه مطرح شده است که پیمانکاران بخش خصوصی پس از انجام سرمایهگذاری و نصب سیستمها، خود از آن بهرهبرداری نموده و خدمات مربوطه )مانند ارسال تصاویر جریان ترافیک و یا تخلفاتِ ثبت شده، اطلاعرسانی جادهای، عملیات کنترلی و ...( را به وزارت راه و ترابری یا پلیس راه ارائه نمایند. در تحقیق حاضر ابتدا به مرور ادبیات موضوع و بررسی چالشهای موجود مشارکت بخش خصوصی پرداخته شده و سپس با استفاده از متدولوژی برنامهریزی راهبردی با نگرش پیش تدبیری، راهبردهای خصوصیسازی سیستمهای هوشمند حمل- ونقل بیان شده است. برای تدوین استراتژیها برای برونسپاری خدمات ITS )واگذاری خدمات به بخش خصوصی( از ماتریس SWOT استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

سیستمهای هوشمند حملونقل ، برونسپاری ، برنامهریزی راهبردی ، بخش دولتی ، بخش خصوصی