نقش صنایع دستی در بهره وری اقتصادی در نواحی روستایی

صنایع دستی به بخشی از هنر و صنعت گفته می شود که با بهره گیری از مواد اولیه بومی و انجام کار اساسی به کمک دست و افزاردستی در مراحل مختلف تولید، منجر به ساخت محصولاتی می شود که هر واحد از این محصولات به شکلی ذوق هنری و خلاقیت فکری سازنده آن را به نمایش بگذارد. صنایع دستی همواره معرف خصوصیات بارز و شاخص هنر و تمدن این مرز و بوم بوده و به خاطر آنکه در کنار کار کشاورزی و دامداری برای گروه کثیری از افراد ایجاد شغل جنبی و حتی در شهرها ایجاد اشتغال مولد و اصلی نموده و از نظر اقتصادی و صنعتی به ویژه اشتغال و درآمد و دیگر شاخص های اقتصادی نظیر تولید ناخالص ملی و درآمد سرانه نیز حائز اهمیت شایانی بوده است. به گفته کارشناسان اقتصادی این هنر اصیل و ارزنده مهمترین منبع درآمد ارزی ایران پس از نفت و در واقع عمده ترین منبع تأمین درآمد ارزی غیر نفتی است لذا صنایع دستی کشور از دیدگاه تأمین بخشی از نیازها در خور توجهی خاص است. مساله ای که در این تحقیق به آن می پردازیم، نقش صنایع دستی دربهره وری اقتصادی در نواحی روستایی است. هدف از بررسی این مسئله شناخت و ارزیابی جایگاه تولیدات صنایع دستی در بهره وری اقتصادی در مناطق روستایی است.روش کار در این تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی با استفاده از منابع مطالعاتی کتابخانه ای و بررسی آمارهای مربوط می باشد. نتایج بدست آمده بیانگر این این است که صنایع دستی بالاترین میزان ارزش افزوده نسبت به سایر تولیدات صنعتی را داراست. زیرا از طرفی بخش عمده مواد اولیه آن از منابع موجود هر منطقه تأمین می گردد و از طرف دیگر بخش اعظم بهای تمام شده یک کالای دستی، ناشی از کار دست توانای صنعتگر آن است و سرمایه گذاری زیادی نیاز ندارد و دارای ارزش بالای صادراتی است. این قابلیتهای صنایع دستی می تواند باعث اشتغال زایی در محیط روستاهایی کشور و به تبع آن بهره وری اقتصادی و در نتیجه توسعه روستایی باشد.

کلیدواژه ها:

صنایع دستی ، نواحی روستایی ، اقتصاد روستایی ، بهره وری اقتصادی ، اشتغال