تعیین مکان و میزان تزریق کلر در شبکه های توزیع آب با استفاده از مدل تحلیل کیفی EPANET و الگوریتم ژنتیک

کمترین تصفیه ای که برای منآبع آب شرب در نظر گرفته می شود گندزدایی آب می باشد از بین گندزدایی های مختلف کلر و مشتقات آن به دلیل پایین بودن هزینه های نسبی، سهولت کاربرد و قآبلیت مناسب از بین بردن میکروارگانیسم های بیماریزا در شبکه های توزیع آب اشامیدنی بطور گسترده بکار می رود. مسئله مهم در مدیریت کیفی شبکه های آبرسانی کنترل کردن میزان کلر باقیمانده در یک بازه استاندارد در کلیه نقاط شبکه می باشد. مقدار مینیمم غلظت کلر باقیمانده به منظور کنترل رشد میکروبهای پاتوژنیک و مقدار ماکزیمم آن نیز جهت کنترل بو و مزه و از آن مهمتر کنترل فراورده های جانبی سرطانزا (تری هالومتان ها) حاصل از واکنش کلر با مواد آلی موجود در آب می بایستی رعایت شوند. بنآبراین پیدا کردن مناسبترین مکانها جهت تزریق کلر و همچنین مشخص شدن دز تزریق مناسب بگونه ای که میزان کلر باقیمانده در تمامی گره های شبکه در بازه استاندارد قرار گیرند. امری بسیار ضروری میباشد. در این مقاله با تلفیق مدل تحلیل هیدرولیکی و مدلسازی کیفی EPANET، و یک مدل بهینه سازی مکان منآبع تزریق کیفی و همچنین میزان تزریق کلر در محلهای تزریق، تواماً توسط بهینه سازی غیرخطی به روش الگوریتم ژنتیک بهینه شده اند. همچنین با حل یک مثال دقت جوآبها و صرفه جویی در مقدار کل کلر مصرفی براثر استفاده از روش پیشنهادی مشخص شده اند.

کلیدواژه ها:

شبکه های توزیع آب ، کلر باقیمانده ، تحلیل کیفی ، EPANET ، الگوریتم ژنتیک ، میزان بهینه ، مکان بهینه