بررسی تغییرات ظرفیت ایمن مسیلهای شهری در اثر توسعه شهری

توسعه مناطق شهری و افزایش اراضی نفوذناپذیر سبب شده تا میزان رواناب های شهری به شدت افزایش پیدا کند. این مسأله منجر به وقوع سیلاب های شدید در مدت زمان کوتاه شده که خسارات فراوانی را در محدوده شهری به دلیل ترمزک فعالیت های انسانی به دنبال دارد. وجود مواد زائد جامد در رواناب های شهری و کاهش میزان حجم موثر کانال ها در اثر توسعه شهرها بر شدت خسارات سیلاب ها می افزاید. لذا بررسی تغییرات ایجاد شده در ظرفیت ایمن مسیل ها در اثر توسعه شهری و مواد جامد معلق موجود در سیلاب از اهمیت قابل توجهی در تدوین استانداردهای مناسب در مدیریت سیلاب های شهری برخوردار است. در این مقاله اثر توسعه شهری و مواد جامد موجود در مسیل ها بر ظرفیت حمل ایمن، مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور بخشی از مسیل های شمال شرق شهر تهران در محدوده ولنجک تا دارآباد در نظر گرفته شده و مدل هیدرولیکی آنها تدوین و اثرات سناریوهای مختلف در ظرفیت حمل سیلابهای شهری مورد بررسی قرار گرفته است. همچننی بر اساس مطالعات انجام شده تمهیدات لازم جهت دستیابی به ظرفیت ایمن مسیل ها پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

رسوب ، رواناب شهری ، مدل هیدرولیکی ، سیلاب