بررسی آزمایشگاهی اثر زاویه جت بر ابعاد حفره آبشستگی در حوضچه استغراق

تحلیل نظری پدیده آبشستگی بدلیل برخورداری از ماهیت جریان دوفازی با مشکلاتی مواجه است و بعضا با استفاده از مطالعات آزمایشگاهی و یا مشاهدات میدانی مورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد. از آنجایی که جریان عبوری از سیستم های تخلیه سیلاب اغلب به صورت جتهای ریزشی خارج می شود، این امر از پتانسیل ایجاد آبشستگی در پایاب و یا اطراف سازه برخوردار است. پیش بینی ابعاد حفره آبشستگی، از مسایل چالش برانگیز علم هیدرولیک محسوب می گردد. ابعاد و مشخصات حفره آبشستگی و برآمدگی پشته رسوبات متأثر از متغیرهای متعددی از قبیل پارامترهای جریان، مشخصات بستر آبرفتی، زمان و هندسه آبراهه و همچنین ارتفاع ریزش می باشد. بر اساس مشاهدات آزمایشگاهی میزان عمق نسبی حفره آبشستگی ds/hTWو برآمدگی نسبی رسوبات dm/hTW تحت زاویه جت خروجی ۶۰ درجه، به ترتیب به ازاء پارامتر فرسایش Ec>2.82 و Ec>1.97 از جت با زاویه ۴۵ درجه بیشتر است. همچنین مطالعات نشان داد که با کاهش زاویه جت خروجی، پهنه تنش مازاد بر تنش بحرانی در سطح رسوبات توسعه می یابد و این امر منجر به گستردگی ابعاد دو بعدی حفره آبشستگی و برآمدگی رسوبات در پلان می گردد.

کلیدواژه ها:

ارابه ، نازل ، فلومتر ، پارامتر فرسایش