کاربرد الگوریتم ژنتیک در بهینه سازی ضریب رابطه تجربی کریگر در حوزه آبریز ساحلی بندرعباس – میناب – جاسک

برای به دست آوردن دبی حد اکثر رودخانه های دائمی و فصلی که امر بسیار مهمی است روشهای فراوان و رابطه های تجربی بسیاری در سراسر جهان وجود دارد. دو رابطه ی کریگر و فولر به دلیل پارامترهای کمی که دارند در بسیاری از مناطق مورد استفاده قرارگرفته، لذا میتوان گفت برای جلوگیری از هزینه های بسیار زیاد در امر به دست آوردن دبی اوج مناسب می باشند. این فرمول ها همواره در شرایط ویژهای آزمون گردیده اند لذا برای مناطق مختلف دارای خطا خواهند بود. در این مقاله به منظور افزایش دقت برآوردها، با استفاده از الگوریتم ژنتیک سعی در بهینه سازی ضریب منطقه ای کریگر و حل مشکلات حاصل از برآورد نادرست آن شده است. بدین منظور آمار 2 ایستگاه موجود در حوزه آبریز ساحلی بندرعباس – میناب – جاسک مورد بررسی قرار گرفته است و ضریب منطقه ای (c) برای منطقه مورد مطالعه برابر 11/92 برآورد گردید این در حالی است که ضریب منطقه ای کریگر را برای ایران متوسط 105 در نظر کلان روند. نتایج نشان می دهد که استفاده از روش های جستجوی هوشمند عملکرد روشهای مرسوم را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

ضریب منطقهای ، فرمول تجربی کریگر ، الگوریتم بهینه سازی ژنتیک