مسجد امام اصفهان، شاهکار معمارانه سبک اصفهانی در تاریخ معماری ایران (فنون و شیوه ساخت)

بشر از دیر باز در بین ساخت و سازهای گوناگون در جهت امنیت، در پی ساختن بنایی برای نیایش برآمد. با این رویکرد مسجد جاییاست که کالبد خاکی انسان به واقعیت هسته پیوند می خورد. مکانی برای گذاردن نماز و نیز آگاه شدن از امورات مسلمین. مسجد هم به تنهایی وهم با عملکردی چون مدرسه و بازار تلفیق می شود. مسجد فضایی معمارانه در مجموعه معماری شهری است که نسبتش با شهر مانند نسبت انساناست به اجتماع است. با ظهور صفویه اهمیت مسجد بیشتر و به تعداد زیاد در اصفهان ساخته شد. مسجد امام از نقشه مرسوم ایرانی که مشتمل برصحن مرکزی محاط به طاقگانها، با ایوانی در وسط هریک از چهار پهلو پیروی میکند. اما نقشه آن به چند علت شایسته ی توجه است. ایوان هایجانبی به گنبدخانه ها میرسد. در کنار شبستان گنبددار، تالارهای مستطیل شکلی قرار دارد که شبستان زمستانی است و آنها را با هشت گنبدپوشانده اند، این تالارها خود به حیاط های مستطیل شکل محاط به طاقگان منتهی می شود که به نام مدرسه از آنها استفاده می کردند. از مدخل وایوان شبستان، مناره هایی دوقلو سربه آسمان ساییده. ویژگی نقشه کلی، توجه فوق العاده به قرینه سازی است.

کلیدواژه ها:

ایران ، اصفهان ، فنون معماری ، مساجد ، مسجد امام (شاه)