بررسی تجمع زیستی کروم موجود در خاک در بدن کرم های خاکی ایزنیا فویتیدا

زمینه و هدف : کروم از جمله فلزاتی می باشد که سبب بروز مخاطرات جدی از جمله اختلال در کار کبد، کلیه و ریه می گردد. کرم های خاکی از جمله بیواندیکاتورهای مهم برای سلامت و کیفیت خاک محسوب می شوند و می توانند در خاک با آلودگی فلزی زنده بمانند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تجمع زیستی کروم در بدن کرم های خاکی گونه ایزنیا فویتیدا انجام شد. مواد و روش ها : غلظت آلودگی کروم در خاک 0/06mg/g، 0/1mg/g و 0/14mg/g خاک تعیین گردید. تعداد 30 عدد کرم به نمونه های 500 گرمی خاک آلوده اضافه گردید. غلظت کروم در خاک و بدن کرم ها در دو مقطع زمانی 21 و 42 روز اندازه گیری شد. جهت اندازه گیری میزان غلظت کروم از دستگاه ICP استفاده شد. نرم افزار مورد استفاده SPSS نسخه 17 بود. نتایج : ارتباط معناداری بین میزان کاهش کروم از خاک و تجمع فلز کروم در بدن کرم وجود داشت. در غلظت 0/06mg/gکروم خاک ،هیچ تجمعی در بدن کرم های خاکی صورت نگرفت که علت آن احتمالا بدلیل پایین بودن غلظت کروم در خاک و عدم تماس کافی کرمها با فلز مورد نظر می باشد. از سوی دیگر، در غلظت 0/1mg/g در طی 21 روز حدود 35 درصد کاهش در غلظت کروم خاک وجود داشت که این افزایش راندمان به دلیل در دسترس بودن میزان بیشتر یون های فلزی در خاک آلوده می باشد. با افزایش غلظت کروم خاک از 0/1mg/g به 0/14mg/g راندمان تجمع حدود 30 % کاهش یافت. مقایسه درصد مرگ و میر در دو مقطع زمانی مختلف نشان داد که با گذشت زمان و افزایش غلظت کروم در خاک تلفات کرم ها افزایش می یابد. نتیجه گیری : با توجه به افزایش مرگ و میر کرم ها در خاک با غلظت 0/14mg/g کروم، استفاده از کرمها در این غلظت به منظور زیست پالایی توصیه نمی شود.

کلیدواژه ها:

کروم ، تجمع زیستی ، کرم خاکی ، آلودگی خاک