اختصار و کوتاه شدگی درواژگان زبان فارسی

درزبان فارسی بستر مناسب و گستره ای برای بررسی امکان بهره گیری از روش ها و الگوهای کوتاه شدگی و اختصار در گفتارو نوشتار مهیا است . انعطاف پذیری زبان فارسی و این غنای ادبی در زبان چنان قابل تکیه است که با اطمینان می توان از منظر آواشناسی و واج شناسی قالب هایی را استخراج و معرفی نمود که در کوتاه شدگی کلام و متون نوشتاری تاثیرگذار و نقش آفرین هستند.بطور مثال قالب های آوایی را می توان معرفی کرد که حذف برخی حروف را در فارسی میسر نموده و یک چارچوب وقاعده مندیی را برای آن طراحی کرد.همینگونه است متون نوشتاری و قواعدی که از منظر عروض و قافیه دست شاعر را برای هرچه موسیقیایی تر نمودن اثرش باز گذاشته و باعث می شود آثار نوشتاری مقبول و مطلوبی را ارایه دهد که بی شک بدون قالبها والگوهای کوتاه شدگی و اختصار گنجانده در آنها اثری ارزنده و درخور محسوب نمی شود. ابیات زیر با وزن و زیبایی موسیقایی آنها را بدون اختصار می توان تصور نمود که به چه شکلی درخواهند آمد: قومی متفکرند اندر راه دین قومی به گمان فتاده در راه دین در گردش خویش اکر مرا بدی خود را برهاندمی ز سرگردانی گر آمدنم بخود بدی نآمدمی ورنیزشدن به من بدی ، کی شدمی بدین گونه نقش و تاثیر کوتاه شدگی در آثار منظوم و منثور زبان فارسی و گفتار و محاوره فارسی زبانان روشنتر میگردد

کلیدواژه ها:

کوتاه شدگی ، ادغام ، حذف ، اختصار