کاربرد روش ترکیبی برنامه ریزی ریاضی و منطق فازی برای بررسی عدم قطعیتها در ضرایب تابع هدف

در مورد برنامه ریزی ریاضی با ضرایب هدف فازی رویکردهای زیادی ارائه شده ولی می توان گفت تقریبĤ هیچیک از آنها جواب صریحی مبنی بر بهترین بردار تصمیم و همچنین ضریب بهینه ای که بالاترین درجه امکان را برای هر دو - بردار و ضریب بهینه - داشته باشند، ارائه نمی نماید . در این مقاله سعی بر آن است که با استفاده از مدلهای برنامه ریزی با منابع - یا تقاضای - فازی با استفاده از رویکردی دو مرحله ای این مشکل را برطرف نماییم . این نوع مدلها عموماً جوابهای یکسانی را ارائه داده و از همان منطقی که اولین بار ب لمن و زاده ارائه کردند، پیروی می کنند . همچنین یک مدل حمل و نقل از نرم افزار GAMS نیز به عنوان مطالعه موردی بررسی می شود . در انتها رویکردی در مورد برازش منحنی تابع عضویت با استفاده از برنامه ریزی (1و0) ارائه می شود تا کاربران در انتخاب شکل تابع عضویت فازی با محدودیت کمتری مواجه باشند

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ریاضی ، عدم قطعیت ، منطق فازی ، تابع عضویت