کاربرد رویکرد استوار در انتخاب سبد مالی بهینه: مطالعه موردی بورس اوراق بهادار تهران

در مسائل سرمایه گذاری، بازده مربوط به هر یک از دارایی های موجود در سبد مالی نامعین است. از این رو قطعی در نظر گرفتن بازده در مدل، باعث خواهد شد تا سبد مالی انتخاب شده از اعتبار لازم برخوردار نباشد. بهینه سازی استوار جایگزین مناسبی برای برنامه ریزی تصادفی به ویژه در مسائلی که مقادیر پارامترها نامعلوم و توزیع آنها نامعین است، به شمار می رود. در این مقاله، بهای استواری بیشترین مقدار بازدهی برای نظیر استوار مسئله بهینه سازی انتخاب سبد سهام سنجیده شده است. علاوه بر آن، اکثر مدیران ترجیح می‌دهند به جای مدیریت یک سبد مالی بزرگ، سبد کوچکتری از دارایی های سرمایه ای را اداره کنند. محدودیت کاردینال مورد استفاده در این مدل به سرمایه گذار اجازه می دهد تا تعداد مشخصی از دارایی های موجود را برای در اختیار گرفتن در سبد مالی انتخاب کند. برای بررسی کارایی مدل پیشنهادی، سبد مالی شامل تعداد 10 دارایی از سهام 50 شرکت فعال پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشکیل می دهیم. اطلاعات سری زمانی مربوط به سال های 1380 تا 1391 در تعیین میزان بازدهی مورد انتظار و ریسک دارایی ها مورد استفاده قرار گرفته اند. در این مدل با افزایش مقدار پارامتر Γ یا بهای استواری دریافتیم که میزان بازدهی کل سبد مالی انتخاب شده، کاهش می یابد. نتایج عددی نشان می دهد که مدلسازی صورت گرفته به خوبی می تواند در مقابل عدم قطعیت در مسئله انتخاب سبد مالی به کار رود.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی استوار ، سبد مالی ، محدودیت کاردینال ، بورس اوراق بهادار