شناسایی وابستگی اجزای یک محصول پیچیده و خوشه بندی آنها با استفاده از ماتریس ساختار طراحی

قابلیت اطمینان، از مهمترین ویژگیهای یک سیستم است. برای تخصیص قابلیت اطمینان به اجزای محصول ابتدا باید استقلال یا وابستگی اجزا همچنین قدرت وابستگی بین اجزا جهت تخصیص قابلیت اطمینان دقیق به اجزا مشخص گردد. یکی از راه های شناسایی اجزای مستقل و وابسته استفاده از الگوریتم های گروه-بندی است. هدف معمول خوشه بندی DSM کاهش وابستگی های خارجی، افزایش وابستگی های داخلی با تغییر محل المانهای در ماتریس DSM است. هدف این مقاله، خوشه بندی یک محصول پیچیده از طریق ماتریس ساختار طراحی فازی می باشد که طی آن اجزای مستقل و وابسته جهت تخصیص قابلیتاطمینان شناسایی میشوند. در تحلیل و ارزیابی از طریق ماتریس ساختار طراحی فازی، محصول مورد مطالعه به دو خوشه با چندین جزء و شش جزء مستقل تقسیم گردید که یک خوشه به عنوان یک قطعه وابسته تعریف میشود که در آن اجزا به شدت به هم وابستهاند اما وابستگی ضعیفی با سایر اجزای سیستمدارند.

کلیدواژه ها:

معماری محصول ، ماتریس ساختار طراحی (DSM) خوشه بندی ، مجموعه فازی