مدیریت دانش و مسئولیتپذیری اجتماعی سازمانی مورد مطالعه: سازمانهای بخش انرژی شهرستان سنندج

مدیریت دانش استفاده از خاصیت اهرمی خرد جمعی با هدف انعطافپذیری، پاسخگویی و نوآوری است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان مدیریت دانش و مسئولیتپذیری اجتماعی سازمانهای بخش انرژی طرح و اجرا شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. بر این اساس، کلیهی کارکنان سازمانهای )برق، گاز و نفت( سطح شهرستان سنندج که 526 نفر میباشند به عنوان جامعه آماری لحاظ و مورد بررسی قرار گرفتهاند. برای سنجش مفاهیم اساسی پژوهش، از پرسشنامه استفاده گردید. پایایی پرسشنامهها به روش آلفای کرونباخ برای دو متغیر مدیریت دانش و مسئولیتپذیری اجتماعی سازمانها به ترتیب برابر 0/86,0/92 محاسبه گردید. روایی آزمون نیز از دو روش اعتبار محتوا و اعتبار سازه با استفاده از روشهای تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و شاخص KMO تأیید شد. یافتههای نهایی پژوهش در نرمافزارهای SPSS وLISREL ، حاکی از وجود رابطه مثبت و معنیدار میان مدیریت دانش و ابعاد آن )ایجاد دانش، نگهداری دانش، انتقال دانش و بکارگیری دانش( با مسئولیتپذیری اجتماعی سازمانهای مورد مطالعه است. همچنین براساس نتایج به دست آمده، انتقال دانش و مسئولیت اخلاقی به ترتیب مهمترین ابعاد مدیریت دانش و مسئولیتپذیری اجتماعی هستند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، مسئولیتپذیری اجتماعی سازمانها ، سازمانهای برق ، گاز و نفت