نقش رویکرد مربیگری در توسعه شبکه مدیریت دانش

دانش های سازمانی زمانی مفید و اثربخش هستند که بتوان آن ها را تبدیل به سودآوری و محصول نمود. مدیریت دانش یعنی اینکه بتوان دانش های سازمان را مبنای تولید دانش های بدی قرار داد و با تلفیق و ترکیب آن ها دانش های کاربردی و استراتژیک تولید نموده، دانش و تجربه کارکنان و مخصوصاً مدیران قابل کپی برداری نبود و از طریق تعاملات سازنده و در طی فرایند و زمان قابل انتقال است این بدان معنا است که مدیریت دانش بایستی جز ساختار رفتاری و کاری کارکنان سازمان درآید و فرهنگی شود. در توسعه مدیریت دانش روش های مختلف سخت و نرم افزاری دخیل هستند ولی یکی از رویکردهای که نقش کلیدی در این زمینه ایفا می نماید مربیگری است که هم فرهنگ سازی می نماید و هم منجر به انتقال دانش و تجارب کارکنان در یک فرایند تکاملی می گردد، در مربیگری مدیر وزیر پست در یک فرایند دوستانه به خلق محیط یادگیری و انتقال دانش و یافتن راه حل ها می پردازند. با توجه به اهمیت مربیگری در توسعه مدیریت دانش در مقاله حاضر مفهوم مربیگری، فرهنگ مربیگری و نحوه کمک مربیگری به توسعه مدیریت دانش مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مربیگری ، مدیریت دانش ، یادگیری ، آموزش