مدیریت دانش و فناوری اطلاعات در سازمان های آموزشی

با گذر از انقلاب صنعتی و ورود به هزاره جدید، دیگر موتور محرک رشد سازمان ها، به سرمایه و نیروی انسانی محدود می شود. مهم ترین متغیر رشد همه جانبه سازمان ها و بنگاه های اقتصادی در عصر حاضر، دانش است. دانش به معنای واقعی خود، مجموعه ای است از مهارت ها و توانمندی های انسانی که با آگاهی و اطلاعات از روش های تولید بهتر همراه است. کاربرد چنین برداشتی از دانش و سازمان های کنونی و آینده بسیار فراگیر شده است. بدین صورت سازمان ها در پی بهره برداری صحیح و به موقع از منابع دانشی خود و محیط پیرامون می باشد. چنین رویکردی مفهوم جدیدی را تحت عنوان مدیریت دانش توسعه داده است تا به ابزاری که استفاده و پیاده سازی مدیریت دانش را در سازمان ها بیشتر گسترش داده است، فناوری اطلاعات و ارتباطات می باشد. به لطف خدمات گسترده اینترنت و شبکه های رایانه ای بهره برداری از منافع مدیریت دانش در سازمان ها رونق زیادی پیدا کرده است. چنین سازمان هایی را به اصطلاح، سازمان های دانش محور نام گذاری کرده اند. مدیریت دانش، شامل مراحل، تولید، پست، ذخیره سازی، انتشار و بالاخره به کارگیری دانش در راستای اهداف سازمان است. البته این تقسیم بندی به روش های مختلفی در مقام علمی مطرح شده است. علاوه بر پنج فعالیت بالا برخی از صاحب نظران، فراموشی فعال دانش قدیمی و غیر فعال استفاده را نیز جز فرایند مدیریت دانش قلمداد کرده اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، فناوری اطلاعات ، فرهنگ سازمانی ، یادگیری سازمانی ، منابع انسانی