بررسی آتریوم به عنوان عنصر تامین کننده نور روز در فضاهای آموزشی-فرهنگی در اقلیم سرد و خشک ایران

آتریوم با سابقه تاریخی چند هزار ساله ، به اشکال مختلف، در تمامی اقلیم ها به کار رفته و کاربری اصلی آن تامین نور در فضاهای امروزی می باشد. اما این فضا در اقلیم سرد وخشک از شاخصه های مهمی برخوردار است که آن را به عنوان فضایی مهم در معماری امروز ایران مطرح می سازد. آتریوم علاوه بر تامین نور مزایای فرهنگی و اقلیمی ویژه ای دارد. به نوعی هم تامین کننده درونگرایی است و هم نور عمومی فضا را افزایش می دهد. از آنجا که فضای باز و پرنور آتریوم ها از یک سو باعث ایجاد احساس همگرایی و تعامل و ارتباط در فضائی فراخ و دلباز شده و از سوی دیگر مرز مشترکی را برای اتصال ساختمان به شهر پدید می آورد، اهداف معماری پایدار برای ارتقاء کیفیت زندگی شهری و مشارکت های مردمی به واسطه آن متجلی می گردد .این تحقیق، یک تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه جمع آوری شده اند. در این تحقیق نخست ویژگی های فرهنگی و اقلیمی آتریوم و تاثیر آن در افزایش نور عمومی فضا بررسی شده و سپس با مطالعه نمونه موردی و تهیه پرسشنامه، میزان رضایت افراد از کیفیت فضای آتریوم سنجیده شده است.

کلیدواژه ها:

آتریوم ، اقلیم سرد و خشک ایران ، درونگرایی ، فضای آموزشی – فرهنگی ، نور پردازی طبیعی