بررسی تأثیر نور روز بر ادراکات حسی و فضایی در موزهها

نور پدیده ای است که با وجود پیشرفت علوم و فنون هنوز ماهیت آن برای بشر مشخص نشده است. اولین شرط برای هر نوع ادراک بینایی نور است و در تاریکی مطلق نمی توان فضا، فرم و رنگ را تشخیص داد. تحقیقات نشان می دهد که میزان شدت، نوع منبع، رنگ، جهت و شیوه توزیع نور در محیط های متفاوت فعالیت انسانی ممکن است تا حدود زیادی بر رفتارها، ادراکات، بازدهی و کارآیی وی تأثیر بگذارد. در این میان نقش نور طبیعی به مثابه کامل ترین و مطلوب ترین نور انکارناپذیر است. موزه ها نیز جزء محیط هایی هستند که فعالیت انسانی در آنها اتفاق می افتد و از جمله فضاهای فرهنگی محسوب می شوند. می توان موزه را یکی از مؤلفه های مهم برای افزایش سطح فرهنگی جامعه دانست. لذا ایجاد فضایی مطلوب در موزه می تواند در جذب حداکثری بسیار مؤثر باشد. از اینرو نور یکی از عوامل مؤثر بر ارزش فضایی است و این عامل به این دلیل پراهمیت است که قادر به تأثیرگذاری بر ادراک حسی در رفتارهای انسان می باشد. حال این پرسش ها به میان می-آید که تأثیر نور روز در فضاهای موزه بر ادراک حسی و رفتارهای انسان چگونه است؟ و درک فضای معماری موزه با کیفیت نور طبیعی چه رابطه ای دارد؟ لذا هدف این مقاله که با روش تحقیقی، کیفی- توصیفی و با استفاده از اسناد و مدارک کتابخانه ای صورت پذیرفته این است که نقش نور روز در درک حسی و فضایی موزه ها و بهره برداری از نور روز در طراحی ها و ایجاد فضاهای مطلوب بررسی گردد. نتایج احتمالی بیانگر آن است که با استفاده از نورپردازی طبیعی در طراحی معماری موزه می توان به فضاسازی رسید و در جهت درک حسی و فضایی و کارآیی فضاها برآمد و در نهایت یکسری اصول کاربردی را تدوین نمود.

کلیدواژه ها:

نور ، نور روز ، درک حسی و فضایی ، موزه