بررسی رابطه نواحی نورپردازی با میزان بهره وری در فضای آموزشی

نورپردازی مناسب در فضاهای داخلی محیط های آموزشی ،عاملی است که بر آسایش زیستی انسان از نظر فیزیکی و روانی تاثیر گذار است که در طراحی محیط های آموزشی به آن کم توجه شده است. در دیدگاه اولیه هدف از نورپردازی ساختمان، ایجاد نور کافی است تا مصرف کننده فضا، کارهایش را به راحتی و دقت انجام دهد، در حالی که انگیزه اصلی خلق محیطی است در جهت تقویت فرم ساختمان، ایجاد فضای مطلوب، سرزنده، شاداب، دارای عملکرد صحیح و افزایش تلاش، کارآیی و فعالیت بدنی در کاربران و جلوگیری از یکنواختی محیط، می باشد. فعالیت های مختلفی در فضاهای مدارس در زمان های متفاوت، صورت می پذیرد. که جهت ارائه نور پردازی مناسب، طراح ساختمان لازم است، بداند در هر یک از فضاها چه فعالیتی انجام می گیرد یا قرار است انجام پذیرد. لذا در این مقاله برای نورپردازی فضاهای مدارس راهنمایی از جمله فضاهای ارتباطی، کتابخانه، آزمایشگاه ها، و غیره با توجه به نیازشان راهکار هایی ارئه شده است. امید است عملکرد مورد نیاز فضاها، قبل از نورپردازی برای تامین آسایش بصری و ایجاد تاثیر مثبت بر کاربران، تجزیه و تحلیل شود و نورپردازی طبیعی و مصنوعی به عنوان یک بخش مکمل معماری مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نورپردازی ، بهره وری ، فضای آموزشی