بکارگیری روش تصمیم گیری چند شاخصه در تعیین مناطق ناپایدار واقع بر پیت معدن

پایداری شیب به علت تاثیر آن در اقتصاد معدن، همواره یکی از موضوعات مهم مهندسی بوده است. وقوع شکست به هر علتی میتواند باعث بروز خسارت شود. پیشرفت روش های استخراج که بیش از هر چیز مرهون ظهور تجهیزاتی عظیم و پیشرفته است، ایجاب میکرد که روش های پایدارسازی متناسب با آنها ابداع و اعمال شود. بنابراین روشهای تحلیل پایداری نیز روز به روز پیشرفت و توسعه یافتند. در این تحقیق تعداد 34 گمانه ژئوتکنیکی در محدوده پیت شماره یک معدن سنگ آهن گل گهر، واقع در استان کرمان در جنوب شرق ایران، حفر شد. نمونه های حاصل از این گمانه ها تحت آزمایش های ژئوتکنیکی قرار گرفته و مقادیر پارامترهای: اندیس کیفی سنگ (RQD)، زاویه اصطکاک داخلی (φ) مقاومت چسبندگی توده سنگ (C) و مقاومت فشاری تک محوره توده سنگ (UCS) محاسبه شدند. مقادیر پارامترهای مورد بررسی در هر یک از بلوکهای واقع بر دیواره پیت که با استفاده از روش های زمین آماری تخمین زده شده اند، به عنوان شاخصی برای تحلیل پایداری بلوکها به روش تاپسیس (TOPSIS)، که یکی از بهترین مدل های تصمیم گیری چند شاخصه است، مورد استفاده قرار گرفتند. سپس بلوک هایی که مقادیر پارامترهای ژئوتکنیکی آنها، بیشترین فاصله را تا مقادیر بیشینه و کمترین فاصله را تا مقادیر کمینه خود داشتند یا به عبارتی از پایداری کمتری برخوردار بودند، مشخص شدند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پارامترهای ژئوتکنیکی ، تصمیمگیری چند شاخصه ، تاپسیس ، معدن سنگ آهن گل گهر