ارائه الگوی ساختار شکست کار جهت بهینه سازی پروژه های اکتشافی، با نگرشی ویژه بر اکتشاف عناصر پرتوزا

امروزه افزایش تقاضا برای تأمین انرژی های جایگزین سوخت های فسیلی نظیر انرژی هسته ای با سوخت رادیواکتیو، جستجو برای یافتن منابع آن را اجتنابناپذیر ساخته است. کشور ایران با داشتن شرایط زمینشناسی منحصر به فرد، دارای مناطق با پتانسیل بالا برای اکتشاف این منبع ارزشمند است. با توجه به شرایط زمینشناسی متفاوت تشکیل اندیس های معدنی، عناصر پرتوزا و موقعیت هر یک میتوان فعالیت اکتشافی عناصر پرتوزا را نه یک عملیات دورهای و مداوم، بلکه به عنوان یک پروژه تلقی نمود. برای کاهش ریسک سرمایه گذاری در اکثر پروژه های اکتشافی، فعالیت های آن به صورت مرحله ای انجام می شود. از آنجا که کمیت و کیفیت هر فعالیت میتواند متغیر باشد، لذا زمان، هزینه و محصول هر پروژه اکتشافی متفاوت و منحصر بفرد خواهد بود. با توجه به پرهزینه و حجیم بودن پروژههای اکتشافی، بایستی از الگوی مناسبی جهت شروع و تداوم فعالیت های اکتشافی بهره گرفت. به کارگیری روش های بهینه سازی مدیریت پروژه توسط مجریان طرح های اکتشاف، باعث کاهش هزینه های اکتشافی، اجتناب از دوباره کاری، مردد بودن و اخذ تصمیم های صحیح در مراحل مختلف این پروژه ها خواهد گردید. برای ارائه الگوی اکتشافی مناسب و رسم شبکه پروژه اکتشاف بایستی پروژه را تا حد امکان به فعالیت های کوچک تقسیم و ساختار شکست کار (WBS) آن را تهیه نمود. الگوی ساختار شکست کار (WBS) یکی از مهمترین فازهای برنامه ریزی و کنترل پروژه می باشد. در این پژوهش، کنترل پروژه اکتشافی براساس تیپ رگه ای از نظر نوع انجام هر فعالیت در فازهای چهارگانه اکتشاف(شناسایی، پیجویی، اکتشاف عمومی و اکتشاف تفضیلی) به کمک روش ساختار شکست کار (WBS) مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، فعالیت اکتشافی ، فازبندی پروژه ، ساختار شکست کار (WBS) ، عناصر پرتوزا