بررسی تاثیر پارامترهای فرایند جوشکاری قوسی با گاز محافظ روی پدیده پاشش جوش در اتصالات فولاد St37-2

پاشش اضافی (بیش از حد) جوش یک عیب رایج در فرایندهای جوشکاری به شمار می رود. از این رو همواره مورد توجه استانداردهای گوناگون بازرسی مانندISO 5817 بوده است. ذرات پاشش می توانند منجر به معضلات فراوان در طول فرایندهای جوشکاری شوند؛ بنابراین، منابع متعددی تاکنو ن روی مکدانیزم های ایجاد پاشش و نیم تکنیک های کاهش آن در طول انجا جوشکاری تمرکم نموده اند. به منظور اتصال اجمای فولاد St37-2 در سازه اتوبوس اسکانیا، به طور وسیع از فرایند جوشکاری قوسی با گاز محافظ (GMAW) استفاده می شود. به طور اساسی؛ ولتاژ قوس، نرخ تغذیه سیم جوش، نرخ دمش گاز محافظ و شرایط سطحی فلم پایه پارامترهای مهم در این فرایند به شمار آمده که می توانند روی پدیده پاشش جوش موثر واقع شوند. در این تحقیق، تاثیر هریدک از پارامترهای فوق روی مقدار و اندازه ذرات پاشش جوش در اتصالات مربوط به فولاد St37-2 به کار رفته در اتوبوس اسکانیا مورد بررسی قرار خواهند گرفت و به هدف کاهش پاشش، نتایج به دست آمده به صورت ایده برای تنظیم صحیح پارامترهای این فرایند جوشکاری ارائه می شوند .

کلیدواژه ها:

پاشش جوش ، جوشکاری قوسی با گاز محافظ ، پارامترهای فرایند