نقش مدیریت دانش در آموزش و پرورش استثنایی

اموزش و پرورش مهمترین نهاد اجتماعی برآمده از متن جامعه ودر عین حال سازنده و تکامل دهنده آن است. تأثیر آموزش و پرورش در پیشرفت جامعه امری کاملاً محسوس است، آموزش و پرورش تنها عاملی است که در سایه برنامه های دقیق و حساب شده و نیروهای ارآمد خود قادر است به نیازهای اجتماعی پاسخ مساعد و قطعی بدهد. آموزش و پرورش قابلیت و توان نیروی انسانی را ارتقاء می بخشد و در شکوفا ساختن استعدادهای افراد نقش مؤثری دارد. میزان موفقیت و کارآیی یک نظام آموزشی بستگی به عوامل و عناصر آن و چگونگی بهره برداری از آنها دارد، در یک نظام آموزشی عوامل و عناصر گوناگونی دخالت دارند که هریک سهم کم و بیش مهمی در این امر می توانند داشته باشند. مانند: مدیریت اهداف و برنامه های آموزشی، کتب درسی، معلمان، امکانات و وسایل آموزشی و کمک آموزشی که از این جمله اند (حسینی مجد و همکاران، 1377). کارکردن با کودکان استثنائی، در نفس خود بسیار دشوار است، بیش فعال، ناسازگار و دشوار، بدون تکرار و تلاش فراوان امکانپذیر نیست. بدیهی است که تلاش زیاد از حد، موقعیت را غیر قابل تحمل می کند. از این رو کار با این دانش آموزان نیاز به اهداف جدیدی دارد که نیل به این اهداف مستلز م وجود دانش و شیوه های مدیریتی نوین از جمله مقوله مدیریت دانش در آموزش و پرورش استثنایی است که در این مقاله به بررسی تأثیر این شیوه نوین مدیریتی در نظام آموزش و پرورش استثنایی پرداخته می شود. هدف از مقاله حاضر آشنایی خوانندگان و علاقمندان با آموزش و پرورش استثنایی و همچنین نقش مدیریت دانش در آموزش و پرورش استثنایی می باشد.