یادگیری سازمانی راهکار ارتقاء توانمندسازی سازمان ها (مطالعه موردی: دبیران دبیرستان های شهر ساوه)

پژوهش حاضر به منظور یافتن رابطه بین یادگیری سازمانی با توانمندسازی در دبیرستانهای ساوه انجام شده است. روش تحقیق ازنظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف کاربردی بوده است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیهدبیران دبیرستانهای ساوه به تعداد 230 نفر بوده است. حجم نمونه مطابق با جدول مورگان 144 نفر تعیین و نمونه ها به صورت تصادفی و از روش طبقه ای- نسبی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها، دو پرسشنامه استاندارد یادگیری سازمانی مشتمل بر21 گویه و پرسشنامه توانمندسازی مشتمل بر 20 گویه در مقیاس پنج درجه ای لیکرت بوده است . روایی محتوایی هر دوپرسشنامه توسط متخصصان تایید شد و پایایی آنها نیز با اجرای آزمایشی بر روی نمونه ای 30 نفره و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با0/93,0/92 بدست آمده است. داده های گردآوری شده به کمک روشهای آمار استنباطی همچون آزمون کالماگروف- اسمیرونف، تی تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون از طریق نرم افزار آماریSPSS 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان داد که بین یادگیری سازمانی و توانمندسازی دبیران دبیرستان های ساوه رابطه معناداری وجود دارد. همچنین، میزان یادگیری سازمانی و توانمندسازی دبیران دبیرستان های ساوه از مقدار متوسط بالاتر می باشد. از بین ابعاد متغیر پیش بین پژوهش، بعد تفکر سیستمی بیشترین سهم را در تبیین توانمندسازی دبیران، بر عهدهدارد. با توجه به نتایج این پژوهش، توجه به متغیر اثر گذار یادگیری سازمانی می تواند در ارتقاء توانمندسازی دبیران دبیرستان ها نقش مهمی داشته باشد و این عوامل باید در برنامه ریزی جهت توانمندسازی دبیران دبیرستان ها مورد توجه قرار گیرد

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، توانمندسازی ، دبیرستان ها