مدل مفهومی توسعه ی دانشگاه کارآفرین در نظام آموزش عالی

امروزه، تک جاده ی موجود برای رسیدن به توسعه ی صنعتی و اقتصادی پایدار، همانا پدیده ی «دانشگاه کارآفرین» است. هدف از کارآفرینی در دانشگاه ها، تربیت دانشجویانی است که قادر باشند پس از دانش آموختگی شغل جدیدی همراه باخلاقیت و نوآوری ایجاد کنند. دانشگاه به عنوان یک دستگاه اجتماعی باید آماده باشد که به ارزیابی و تحلیل منظقی وضع موجود جامعه بپردازد و هدف هایی را برای حرکت آینده کشور ترسیم نماید و در واقع، جامعه ی دانشگاهی به عنوان آگاه ترین قشر جامعه باید قادر باشند نقش های برای توسعه ی جامعه طراحی کنند. مقاله ی حاضر، با هدف ارائه ی مدل مفهومی توسعه یدانشگاه کارآفرین در نظام آموزش عالی، به شیوه ی توصیفی تحلیلی و از نوع مطالعات کتابخانه ای نگاشته شده است. نتایج حاصله نشان می دهد: دگرگونی های متنوع و پرشتاب جهان کنونی، چالش ها و ضرورت های نوینی را فراروی نظام های آموزش عالی قرار داده است. تطابق محصول تولیدی نظام های آموزشی با نیازهای بازار کار یا اثربخشی جامع نظام های آموزش عالی از مباحث روبه رشد دوره معاصر است. گرایش به سمت تولید برون دادهایی کارآفرین، خلاق و نوآور و بسط وگسترش مفاهیم کارآفرینی و توسعه قابلیت های کارآفرینی دانش آموختگان در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی از طریقایجاد و استقرار دانشگاه کارآفرین از جمله رویکردهای نوین نظام های آموزش عالی است که سعی دارند به منظور برون رفت از چالش های نیروی انسانی با کفایت و دستیابی به موفقیت های جامع تر در عرصه ی جهانی و توسعه پایدار از این رهگذر رویه ی موثری را اتخاذ و به کار گیرند. دانشگاه کارآفرین، فعالانه تلاش می کند تا در زمینه کسب وکارها به نوآوری بپردازد و می کوشد تا در شکل دادن آینده جامعه مثمرثمر باشد بنابراین دانشگاهی نوآور، ریسک پذیر و پرورش دهنده ی رفتارهای کار آفرینانه در جامعه است.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، دانشگاه کارآفرین ، نظام آموزش عالی ، مدل مفهومی