جایگاه سیستم های مدیریت دانش بر یادگیری سازمانیبه منظور خلق مزیت رقابتی پایدار

گستره ی علوم روز به روز وسیع تر و پر دامنه تر میگردد. از جمله تحولات چشمگیر در قلمرو علوم مدیریت، بروز و ظهور پدیده هایی نظیر مدیریت دانش، سازمان یادگیرنده، یادگیری سازمانی و غیره می باشد. برای موفقیت سازمان، دانش به عنوان یک سرمایه، باید بین انسان ها قابل مبادله بوده و توانایی رشد داشته باشد. سازمان ها با توجه به وضعیت عدم اطمینان محیطی که در حال حاضر با آن مواجه هستند، جهت تعالی کیفیت و خلق مزیت رقابتی پایدار بایستی همواره در وضعیت یادگیری قرار گیرند. سازمان هایی که مدام در حال یادگیری هستند، ظرفیت بیشتری نیز برای نوآوری دارند که این امر، در صورت وجود منابع کافی، افزایش برتری و عملکرد رقابتی را برای سازمان به همراه خواهد داشت. بر این اساس، به منظور توسعه ی قابلیت های یادگیری، سازمان باید فرآیندهای مدیریت دانش را به کار گیرند. بدون سیستم مدیریت دانش یک سازمان نمی تواند قابلیت های یادگیری فردی، گروهی و سازمانی خود گسترش بخشد. در مقاله ی حاضر که به شیوه ی توصیفی تحلیلی با استناد به مطالعات کتابخانه ای در این حوزه نگاشته شده است، درصدد تبیین جایگاه سیستم های مدیریت دانش بر یادگیری سازمانی به منظور خلق مزیت رقابتی پایدار می باشد. در مقاله ی حاضر پس از تبیین مفهوم مدیریت دانش سازمانی و سیستم مدیریت دانش، یادگیری سازمانی، فرآیند و سطوح آن، تبیین شده و در پایان به بررسی ارتباط بین مدیریت دانش و یادگیری سازمانی و در نهایت جایگاه سیستم های مدیریت دانش بر یادگیری در سطوح فردی، گروهی و سازمانی، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم های مدیریت دانش ، سازمان یادگیرنده ، یادگیری فردی ، یادگیری گروهی و یادگیری سازمانی