شناسایی و رتبه بندی عوامل تکنولوژیکی موثر در تجاری سازی فناوری نانو در صنعت غذایی ایران

فناوری نانو به عنوان یک دانش نوین، امکان مطالعه و دستکاری مواد در مقیاس اتمی و مولکولی را فراهم آورده است و به عنوان یک موج فناوری جدید از پتانسیل فراوانی برای متحول نمودن صنایع مختلف از جمله بخش غذایی برخوردار است و در سال های اخیر بطور فزاینده ای در صنایع غذایی بویژه به منظور افزایش امنیت غذایی توسط مخترعین، واحد های تحقیقاتی دانشگاهی و سایر نهادهای وابسته مورد استفاده قرار گرفته است. تجاری سازی فناوری یکی از موانع گسترش فناوری ها می باشد، عدم توانایی لازم برای تجاری سازی دستاوردهای پژوهی در بخش نانو غذا و به بازار رساندن آن به عنوان یکی از چالش های پیش روی این بخش در کشور می باشد. عدم موفقیت در تجاری سازی به عوامل بی شماری مرتبط می گردد که به طور خاص هدف این مقاله شناسایی عوامل تکنولوژیکی تاثیر گذار در تجاری سازی نانو غذا در کشور می باشد. چهار عامل تاثیر گذار تکنولوژیکی از طریق مصاحبه با خبرگان نانو غذا و تجاری سازی به صورت نمونه گیری ارجاع نجیره ای ،شناسایی شد و سپس با استفاده از رگرسیون چندگانه معناداری این عوامل بررسی و با استفاده از آزمون فریدمن رتبه بندی شده است.