موانع فرهنگی خصوصی سازی در ایران

خصوصی سازی سیاست مشترکی است که بیش از صد کشور جهان بعد از سال 1980 آن را به مرحله اجرا گذاشته اند.جمهوری اسلامی ایران نیز از سال 1370 سیاست خصوصی سازی را پذیرفته وسعی در اجرای آن داشته تا بتوانددولت کوچک را جایگزین دولت بزرگ نماید . اما دولت در این زمینه توفیق چندانی نداشته است .این تحقیق در نظر دارد اینمشکل را دیدگاه موانع فرهنگی مورد بررسی قرار دهد چه موانعی فرهنگی بر سر خصوصی سازی در ایران وجود دارد؟.جامعه آماری متشکل از مدیران شرکت های خصوصی شده تحت پوشش سازمان خصوصی سازی و سازمان گسترش ونوسازی صنایع ایران ومسولین وکارشناسان این سازمان ها وسازمان مدیر یت وبرنامه ریزی کشوردر نظر گرفته شدوسپس براساس مطالعات نظری پرسشنامه ای طراحی وبه جامعه اماری داده شد . ،روش جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه بوده وبرای تجزیه وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی(میانگین ،درصد ،نمودار...) و آمار استنباطی ( آزمون T) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ضعف فرهنگ کار وکار آفرینی، عدم اعتماد به بخش خصوصی، مخالفت تشکل های کارگری وکار گران با خصوصی سازی ،عدم فرهنگ سرمایه گذاری در بورس و اعتقاد مردم به نقش وسیع دولت برای ایجادعدالت اجتماعی از موانع عمده فرهنگی خصوصی سازی در ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

خصوصی سازی ، خصوصی سازی در ایران ، موانع فرهنگی ،