بررسی تاثیر ساختمان مولکولی در خواص بازدارندگی کند کننده های خوردگی پایه آمینی

یکی از متداولترین روشهای کنترل خوردگی درصنایع تولید، انتقال وپالایش نفت و گاز استفاده از کند کننده های خوردگی آلی می باشد. باور بر این است که این مواد با تشکیل لایه ای یک ملکولی بر روی سطح فلز از تماس محلول خورنده و سطح فلز جلوگیری بعمل آورده و در نتیجه از خورده شدن فلز توسط عوامل خورنده در محیط جلوگیری بعمل می آورند. در یک کار آزمایشگاهی سعی شده است که ارتباطی ما بین ساختمان شیمیایی کند کننده های خوردگی پایه آمینی و کارایی آنها در کاهش خوردگی فولادهای کربنی در محلول خورنده NACE (شامل 5 درصد وزنی کلرور سدیم، نیم درصد حجمی اسید استیک، اشباع گاز انیدریدد سولفورو) به دو روش الکتروشیمیایی و اندازه گیری کاهش وزن مورد بررسی قرار گیرد و همچنین تاثیر ساختمان شیمیایی در بوجود آمدن امولسیون و قدرت پخش شدن کند کننده در دو فاز نفت و آب مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص می گردد که درصورت یکسان بودن ساختمان شیمیایی در قسمت غیر قطبی کند کننده افزایش عناصر اکسیزن و نیتروژن در قسمت قطبی کند کننده سبب کاهش غلظت بحرانی (حداقل غلظت برای 95 درصد حفاظت) می گردد. و درصورت یکسان بودن ساختمان قسمت قطبی کند کننده افزایش اتمهای کربن در قسمت غیر قطبی کند کنند ه سبب کاهش غلظت بحرانی کند کننده می گردد. خطی بودن و وجود باند دو گانه غیر اشباع در ناحیه غیر قطبی کند کننده سبب بهتر پخش شدن آن در دو فاز نفت و آب می گردد.