چشم انداز مدارس ایران در سال 1404 (EDU366)

امروزه آینده نگری به یک نیاز اساسی و استراتژیک تبدیل شده است. در دنیایی که سرعت غیر قابل مهار تحولات علمی و فناوری در عرصه های مختلف، پیش بینی آینده را به امری ضروری و در عین حال بسیار پیچیده و تخصصی بدل کرده، مسئولان و برنامه ریزان نظام آموزش و پرورش چاره ای جز گمانه زنی جهت تحولات آینده و جست و جوی راه های انطباق و سازگاری خود با آن ها نخواهد داشت. در این راستا جوامع بشری باید به کمک نهادهایی مانند آموزش و پرورش و با بهره گیری از تحولات علمی و فناوری، قدرت مواجهه و سازگاری انسان را با تغییرات پی در پی آینده افزایش دهند. مدرسه به عنوان مهم ترین نهاد اجتماعی، که در آن دانش آموزان نظم و زندگی در جامعه ای مردم سالار را می آموزند و دانش و مهارت های لازم را برای زندگی آینده را به دست می آورند، نقش مهمی در آماده کردن دانش آموزان برای آینده دارد. از طرف دیگر سند تحول بنیادین آموزش و پرورش که بر مبنای افق ایران در سال 1404 تدوین شده است، موضوع آینده نگری در مدارس بیش از پیش مورد توجه قرار داده است. اگر ما از مدارس آینده سخن می گوییم، اولاً باید مشخص کنیم که فردای ما کجا قرار دارد؟ برای این هدف رویکردهای آینده نگری و سند چشم انداز 1404 مورد بررسی قرار می گیرد. ثانیاً باید مشخص کنیم که در آینده به چه جایی مدرسه می گوییم تا ویژگی ها و مولفه های آن را بر اساس تحولات علمی و فناوری با تأکید بر شرایط بومی و فرهنگی مورد بررسی قرار دهیم؟ در پایان بر این نکته تأکید می شود که مدارس آینده باید بر مبنای آینده نگری و تحلیل شرایط آتی، افق های آینده را ترسیم کنند، ارزیابی عمیق تری از فرصت ها انجام دهند، موانع را درک کنند، در نتیجه در تدوین راهبردها و خط مشی های لازم سنجیده تر عمل کنند و در نهایت راه کارهای لازم ارائه می گردد .

کلیدواژه ها:

مدارس فردا ، استراتژیک ، تحولات علمی و فناوری ، سند چشم انداز