آسیب شناسی آموزش وپرورش (با تاکید بر دوره متوسطه)

هدف اصلی این پژوهش آسیب شناسی آموزش وپرورش با تاکید بر دوره متوسطه بود ونتایج این مطالعه مشخص نمود که اهداف ترسیم شده برای آموزش وپرورش ( آنچه قصد شده ) با نتیجه وخروجی آن(آنچه اجرا شده) فاصله بسیاری وجود دارد وآموزش وپرورش توانائی پاسخگویی به نیازهای نسل حاضر را ندارد. .در این پژوهش که به شیوه کتابخانه ای و مصاحبه و تبادل نظر با دبیران،کارشناسان و سرگروهای آموزشی دروس مختلف تهیه گردیده سعی شده باتوجه به ضعف آموزش وپرورش خصوصاٌ دوره متوسطه آسیب های وارده ناشی از نقایص تاریخی وسنتی و آسیب های برآمده از پدیده جهانی شدن که مبین این واقعیت است که مدارس کشور جوشش حقیقی ، علمی ، تحقیقی لازم ، شادابی های انسانی و روابط دوستانه و صمیمانه بین معلمان ودانش آموزان را ندارد و تنها با گذراندن تعالیم بی روح روزمره با موارد از پیش تعیین شده بسنده کرده است. دراین فضا تحرک کافی درجهت اهمیت قایل شدن به تربیت ، تعلیم خلاقیت ، هنر ، مثبت اندیشی ، مثبت زیستی ،فراگیری مهارت وبسیاری عناصر لازم برای زندگی مؤثر و سازنده ندارد واین باعث ایجاد مدارس وکلاسهای مستتر وغیر رسمی شده است.که ضرورت بازتعریف کارکرد عناصر مختلف(معلم، دانش آموز،محتوای آموزشی ،مدرسه و...) و فرایند یاددهی -یادگیری راضروری نمایدکه به شرح متن مقاله خواهد آمد بنا برابن برای رسیدن به چشم انداز 1404 ورسیدن به توسعه و نو آوری نیاز به دستیابی به فکر خلاق وبرای عبور از چالشهای پیش رو نیاز به تفکر انتقادی و برای ایفای نقش شهروند جهانی نیاز به فراگیری مهارت می باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب های عنصری وفرایندی ، رویکرد تحولی و تراکمی ، مدارس مستتر ، تفکر خلاق وانتقادی