آموزش کار آفرینی ضرورتی انکار ناپذیر در آموزش عالی 1404

یکی از مشکلات بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاهی، اشتغال می باشد. گسترش شتابان دانشگاه ها در سال های اخیر به این مشکل دامن زده، به گونه ای که جامعه با پدیده ای به نام فارغ التحصیلان بیکار مواجه شده است. ساختار های موجود دانشگاه ها نیز در حال حاضر با هدف آموزش تخصصی شکل گرفته است و کمتر آموزش کار آفرینی را مد نظر دارد. آنچه در حال حاضر به عنوان یک چالش جدی در دانشگاه ها تلقی می شود، عدم توجه به آموزش کار آفرینی و ایجاد مهارت های کسب و کار است. هر چند در حال حاضر آموزش کار آفرینی در دانشگاه ها، تا حدودی مورد توجه قرار گرفته است با این حال تا رسیدن به وضع مطلوب فاصله زیادی وجود دارد. هدف مقاله حاضر بررسی آموزش کار آفرینی در دانشگاه ها می باشد. از این رو به بررسی شیوه های آموزشی کار آفرینی در دانشگاه ها پرداخته و با استفاده از تجارب کشورهای موفق در آموزش کار آفرینی در سطح دانشگاه، مدلی را برای آموزش کار آفرینی ارائه می دهد. روش کار توصیفی تحلیلی است و برای گرد آوری اطلاعات از اسناد و مدارک داخلی و خارجی، پایگاه های اطلاع رسانی معتبر، کتاب ها و مقالات معتبر استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که کار آفرینی، مهارتی قابل آموزش بوده و شیوه های مختلفی برای آموزش آن وجود دارد. از جمله آن ها آموزش کار آفرینی به صورت ارائه واحد های درسی، ارائه دوره های کار آفرینی به صورت رسمی در قالب دوره های کارشناسی ارشد و دکترا و ادغام مهارت های کار آفرینی با سایر دروس می باشد.

کلیدواژه ها:

کار آفرینی ، آموزش ، دانشگاه