طبقه بندی اقلیمی کشاورزی در جهت مدیریت منابع آب در توسعه پایدار کشور

پتانسیل ها و محدودیت های اقلیمی در واحدهای اکولوژی و ضررت ملاحظه این شرایط در کشاورزی منطقه ای با توجه به بحث توسعه پایدار و امنیت غذایی موجب می گردد تا قبل از هر گونه سرمایه گذاری توسعه ای، توان تولید مستمر محصولات کشاورزی در واحدهای اکولوژی کی از جهات گوناگون مورد مطالعه و تحقیق قرار گیرد . به پیشنهاد سازمان خواروبار و کشاورزی جهانی FAO در تعدادی از کشورها مطالعات وسیعی در این زمینه تحت عنوانA.E.Z انجام و نرم افزارها و مدل های ویژه ای نیز ارائه گردیده است تعیین پتانسیل اقلیمی مناسب محصول مور د نظر، مقدمه و پیش نیاز آمایش سرزمین و مطالعات الگوی کشت منطقه ای نیز می باشد. گیاهان زراعی برای رشد و نمو و تکامل مراحل فنولوژیکی خود نیازمند شرایط مناسب محیطی هوا، آب و خاک می باشند. تفاوت شرایط مطلوب گیاهان باعث گسترش انواع و گونه ها در جهان گردیده است. طبقه بندی اقلیمی کشاورزی مدلی کاربردی است که مطالعات آن به امکانات وسیعی نیاز ندارد . در این روش ابتدا مناطق با توجه به آمار بلند مدت پارامترهای جوی موثر بر رشد و نمو محصولات نظر حداقل و حداکثر درجه حرارت، بارندگی و رطوبت نسبی طبقه بندی شده و آنگاه با د ر نظر گرفتن شرایط مورد نیاز محصول نظیر آستانه های حرارتی، طول دورۀ رشد و نیاز آبی پهنه های مساعد و مناسب کشت محصول خاص مشخص می گردد همچنین می توان تشابه اقلیمی مناطق را با استفاده از اقلیم نمای هایتروگراف بازبینی نمود . با انجام این مراحل و بر حسب درجه ا همیت منابع که می تواند نیروی انسانی، نیاز آبی و سایر موارد باشد در مورد زراعت در منطقه تصمیم منطقی گرفته شود. دراین مقاله ابتدا استان خراسان به روش های شناخته شده اقلیمی پهنه بندی شده و با در نظر گرفتن اقلیم مناسب کشت زعفران جایگاه مکانی آن روی پهنه بندیها مشخص می گردد و با توجه به حداقل نیاز آبی گیاه زعفران، در زمان وقوع خشکسالی یا زمانی که صرفه جویی آب مهمترین پارامتر باشد کشت این گیاه در مناطق مشابه پیشنهاد می گردد.